Profesor zwyczajny na Wydziale Administracji i Nauk Społecznych Politechniki Warszawskiej, a w latach 1996–2002 jej rektor, przewodniczący Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2014–2017), prezes Fundacji Rektorów Polskich (2002–), dyrektor Instytutu Społeczeństwa Wiedzy (2003–), przewodniczący Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (1999–2002) i członek Prezydium KRASP (1997–), członek Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Sekcji V „Nauki Społeczne, Prawo i Ekonomia” (2015–).
Główny autor, przewodniczący zespołu oraz przedstawiciel Prezydenta RP jako wnioskodawcy w pracach parlamentarnych nad ustawą – Prawo o szkolnictwie wyższym z 2005 r.; autor objaśnień do ustawy zawartych w autorskiej książce Uczelnie akademickie jako instytucje życia publicznego (FRP, Warszawa 2007, wydanej także w wersji anglojęzycznej przez UNESCO-CEPES). Członek Zespołu do Spraw Opracowania Założeń Reformy Systemu Nauki oraz Założeń Reformy Systemu Szkolnictwa Wyższego MNiSW (2008). Przewodniczący Zespołu Interdyscyplinarnego do Spraw Mobilności i Karier Naukowych działający przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2006–2008). Członek Zespołu CK ds. nowych dyscyplin naukowych – wnioskodawca i ekspert odpowiedzialny za opis nowej dyscypliny pn. nauki o polityce publicznej (2011–2012). Członek Komitetu Etyki w Nauce przy Prezydium PAN. Jest pomysłodawcą i współautorem Kodeksu „Dobre praktyki w szkołach wyższych” KRASP. Organizator prac i główny autor środowiskowych opracowań strategicznych: Strategii Rozwoju Szkolnictwa Wyższego 2010–2020, projektu środowiskowego (podstawy prac w MNiSW), ogłoszonej w 2009 r.; Programu Rozwoju Szkolnictwa Wyższego do 2020 r., przyjętego i ogłoszonego przez KRASP w 2015 r. Lider Zespołu „Ustrój i zarządzanie w szkolnictwie wyższym” w 2017 r., w pracach Rady Narodowego Kongresu Nauki, autor raportu końcowego z prac Zespołu, ogłoszonego w 2018 r. Przewodniczący Komisji ds. Strategicznych Problemów Szkolnictwa Wyższego KRASP i jej Zespołu Redakcyjnego w kadencji 2016–2020. Zespół ten jako jedyny, oprócz Zespołu MNiSW, opracował własny zredagowany projekt Ustawy 2.0. Rezultaty prac Komisji w latach 2017–2018 to 11 raportów o objętości łącznie ok. 500 stron tekstu w formie zredagowanych propozycji do projektu Ustawy 2.0. Lider programowy oraz wykładowca łącznie dwudziestu dwóch Szkół Zarządzania Strategicznego w szkolnictwie wyższym dla Rektorów, Kanclerzy i Kwestorów organizowanych przez Fundację Rektorów Polskich w latach 2005–2019. Od 2019 r. członek Zespołu MNiSW do spraw monitorowania wdrażania reformy szkolnictwa wyższego i nauki. Jest przewodniczącym Komitetu Naukowego Konferencji nt. „Transformacja akademickiego szkolnictwa wyższego w Polsce w okresie 30-lecia 1989–2019” organizowanej przez KRASP na zlecenie MNiSW w 2019 r. Autor i współautor ponad 120 publikacji, w tym kilkudziesięciu monografii naukowych dotyczących zarządzania uczelnią oraz prawnych uwarunkowań działania szkolnictwa wyższego, a także ram legislacyjnych polityki edukacyjnej i naukowej państwa.


Back To Top