Od września 2022 r. wszystkich nauczycieli obciąży obowiązek dodatkowej pracy na rzecz dzieci w szkole. Ci z pensum do 25 godzin będą mieli osiem godzin dostępności, natomiast z pensum wyższym – tylko trzy, w szczególnych przypadkach dwie. I chociaż rodzice i część samorządów wydają się wspierać to rozwiązanie, budzi ono wiele wątpliwości. Na pewno nie chcą go nauczyciele.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/12
Oficjalna koncepcja, żeby obok podwyższenia pensum wprowadzić dodatkowe obowiązkowe godziny pracy w szkole, pojawiła się we wrześniu, w momencie, kiedy wszyscy spodziewali się przełomu w negocjacjach płacowych i związania wynagrodzenia nauczycieli ze średnią pensją w gospodarce krajowej. Zamiast tego usłyszeli, że będą mieli o cztery, a nie dwie godziny wyższe pensum oraz obowiązek przepracowania w szkole lub na jej rzecz dodatkowo w ramach tzw. godzin dyspozycyjności (lub dostępności) ośmiu, trzech lub dwóch godzin. Nauczyciele WF-u, plastyki i muzyki mają zostać potraktowani w sposób specjalny, ale póki co nie zostało to wyjaśnione.
(…)
Trudno powiedzieć, jak ostatecznie będzie wyglądała siatka godzin, wydaje się jednak, że czas dostępności będzie dotyczył zdecydowanej większości nauczycieli, bo ministerstwo jest w tym zakresie zdeterminowane. – Nasz pomysł to zmiana rozliczania czasu 40-godzinnego. Myślę, że wszyscy zaczniemy mówić jednym głosem, że nauczyciel pracuje 40 godzin, a nie 18. Nie można więc tworzyć wrażenia, że pensum 22-godzinne to zwiększenie czasu pracy, bo ten wynosi 40 godzin – tłumaczył minister edukacji Przemysław Czarnek podczas konferencji prasowej po zakończeniu obrad zespołu trójstronnego 22 października.
Na tle tej wypowiedzi dyskusja o godzinach dostępności staje się co najmniej niezręczna, bo przecież wiadomo, że w 40-godzinnym tygodniu pracy można upchnąć wiele czynności, a nauczyciel musi być dostępny dla ucznia, dla rodziców i wykonywać różne czynności związane z procesem kształcenia, w tym z biurokracją.
