Praca seksualna (ang. sex working), czyli dobrowolne świadczenie usług erotycznych i seksualnych za pieniądze, kojarzy nam się z dorosłymi osobami np. wykonującymi striptiz czy występującymi w produkcjach pornograficznych. Tymczasem w internecie znaleźć można filmiki i streamingi, których bohaterkami są nastolatki zarabiające na sprzedaży swojego nagiego wizerunku.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2025/1
Edukacja dzieci i młodzieży wymaga – także w kwestiach kontrowersyjnych – po pierwsze odwoływania się do faktów i opierania na dowodach. Po drugie, dostosowania treści, zakresu i sposobu nauczania do poziomu rozwoju poznawczego i emocjonalno-społecznego dzieci. A po trzecie, profilaktyki, czyli zapobiegania rozwojowi zjawisk szkodliwych dla zdrowia jednostek i destrukcyjnych dla życia społecznego oraz kształtowania postaw prospołecznych. Czy w tym celu należy poruszać z uczniami w ramach godzin wychowawczych, religii, etyki czy doradztwa zawodowego temat pracy seksualnej? A jeśli tak, jak to robić?
W mediach liberalnych i na portalach społecznościowych już kilka lat temu popularny stał się postulat dekryminalizacji i legalizacji pracy seksualnej wszystkich sektorów. W 2023 r. głos w tej sprawie zabrała dr Małgorzata Dziuban, socjolożka z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego i członkini grupy Sex Work Polska (obecnie Kolektyw Kamelia) (Polcyn, 2024). Organizacja ta prezentuje stanowisko, które można streścić w zdaniu Sex work is work ‘Praca seksualna to (zwykła/po prostu) praca’.
Miażdżącej kontrargumentacji dla postulatów legalizacji seksbranży dostarczył raport na temat prostytucji i przemocy wobec kobiet i dziewcząt przygotowany przez Specjalną Sprawozdawczynię ONZ, Reem Alsalem. Został zaprezentowany podczas 56. sesji Rady Praw Człowieka 21 czerwca 2024 i opublikowany w ostatecznej wersji 19 lipca tegoż roku (Alsalem, 2024).
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
