Trwające od lat dyskusje na temat relacji między pracą zawodową a życiem prywatnym nie tracą na aktualności, a zmieniająca się rzeczywistość wpływa znacząco na wnioski i rekomendacje z nich wypływające. Coraz popularniejsze staje się przekonanie, że trudno oddzielić od siebie sferę prywatną i zawodową, a koncepcję work-life balance powinna zastąpić formuła work-life-integration i tech-life-harmony.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2022/7
Ciągły pośpiech, przemęczenie, brak czasu i chroniczny stres – to codzienność wielu z nas, w tym nauczycieli i dyrektorów szkół. Jak pokazała kolejna edycja badania „People at Work 2022: A Global Workforce View” przeprowadzonego na grupie blisko 33 tys. pracowników z 17 krajów przez firmę APD specjalizującą się świadczeniu usług kadrowo-płacowych, prawie 24% Polaków czuje się wypalona zawodowo, co przejawia się m.in. pogorszeniem samopoczucia psychicznego i fizycznego oraz prowadzi do znacznego spadku motywacji i energii do działania. Pandemia pogłębiła ten problem u prawie 22% ankietowanych, a w przypadku blisko 14% spowodowała jego pojawienie się – najczęściej dotyczy to osób między 45. a 55. rokiem życia (Sobczak, 2022).
Jedną z przyczyn wypalenia zawodowego może być zachwianie równowagi i brak integralności między sferą zawodową a prywatną. Te obszary funkcjonowania w ogromnym stopniu determinują jakość naszego życia, dlatego tak istotne jest dbanie o ich komplementarność i synergiczność.
Odpowiedzią na problemy wynikające z trudności pogodzenia obowiązków zawodowych z życiem prywatnym jest koncepcja równowagi praca-życie (ang. work-life balance). Sformułowanie to pojawiło się w latach 70. ubiegłego wieku w Stanach Zjednoczonych jako reakcja na intensywny wzrost aktywności zawodowej kobiet, a w latach 80. i 90. odnosiło głównie do inicjatyw mających na celu wpieranie pracowników w równoważeniu ról zawodowych i pozazawodowych tak, by żadna z nich nie była odgrywania kosztem innej.
