O tworzeniu dzieciom cudzoziemskim szansy na sukces edukacyjny, szukaniu tego, co łączy, a nie dzieli i tłumaczeniu polskiej poezji obcokrajowcom z Wiesławą Dziklińską, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 58 im. Tadeusza Gajcego w Warszawie, laureatką tytułu Super Dyrektor Szkoły 2022, rozmawia Anna Satel, sekretarz redakcji czasopisma „Dyrektor Szkoły”.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2022/12
Anna Satel: Jaka była pierwsza myśl, kiedy usłyszała Pani, że została wybrana Super Dyrektorem Szkoły?
Wiesława Dziklińska: Pomyślałam, że to niemożliwe, bo nic takiego wielkiego nie zdziałałam. Jest tylu bardzo dobrych dyrektorów, którzy stoją na czele doskonałych szkół z wysokimi wynikami z egzaminu ósmoklasisty. A ja? Dyrektor peryferyjnej szkoły na Targówku Fabrycznym. Zaszczytem była już nominacja. Stojąc na scenie podkreśliłam, że to nagroda nie tylko dla mnie, ale nas wszystkich: nauczycieli, pracowników administracji i obsługi.
Uzasadniając decyzję Kapituły konkursu, prof. Małgorzata Żytko podkreśliła, iż Pani szkoła realizuje edukację włączającą, inkluzyjną, na miarę współczesnych potrzeb społecznych, a podejmowane tu działania mogą stanowić inspirację dla innych. Pamięta Pani, kiedy i dlaczego w progach placówki pojawili się pierwsi obcokrajowcy?
W 2010 r. w rejonie naszej szkoły powstał Ośrodek dla Cudzoziemców i praktycznie z dnia na dzień do szkoły przyszła duża grupa dzieci czeczeńskich niemówiących po polsku. Dyrektor szkoły Danuta Jeziorkowska stanęła przed wielkim wyzwaniem, co zrobić z nimi w klasach ogólnodostępnych. Uczyłam wówczas historii i wraz z innymi nauczycielami zaczęliśmy szukać rozwiązań. Z pomocą instytucji miejskich, np. Warszawskiego Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń, czy pozarządowych, musieliśmy wymyślić nowe, dotychczas zupełnie nam nieznane umiejętności pracy z cudzoziemcami. Po licznych błędach, a nawet zmianie kadry (bo okazało się, że nie każdy może pracować z uczniem wielokulturowym), wypracowaliśmy metody i formy działania, które po pierwsze dały tym dzieciom szansę na sukces edukacyjny, a po drugie, stworzyły dla społeczności muzułmańskiej przestrzeń do integracji w środowisku lokalnym.
