Osoby z niepełnosprawnościami stanowią grupę pracowników podzieloną wewnętrznie według stopnia niepełnosprawności. W niniejszym artykule omawiam szczególne uregulowania dotyczące rozliczania ich czasu pracy, które powinien znać każdy pracodawca.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/4
Zgodnie z ustawą o rehabilitacji niepełnosprawność oznacza trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego bądź długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującego niezdolność do pracy. Ujęte w art. 3 u.r.z.s. pojęcie niepełnosprawności koresponduje z niezdolnością do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Każda osoba niezdolna do pracy jest osobą z niepełnosprawnością, ale nie każda osoba z niepełnosprawnością jest niezdolna do pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 7.06.2018 r., II UK 164/17). Podstawą do uznania osoby za niepełnosprawną jest orzeczenie wydane przez powiatowy/wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności lub orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Zmniejszona sprawność organizmu powoduje, że dla pracowników z niepełnosprawnościami przewidziano:
- szczególne normy czasu pracy,
- zakaz obniżenia wynagrodzenia ze względu na stosowanie skróconych norm czasu pracy,
- zakaz pracy w godzinach nadliczbowych i nocnych,
- dodatkową przerwę w pracy,
- prawo do skorzystania z dodatkowego urlopu wypoczynkowego,
- płatne zwolnienia od pracy w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym, wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających.
Niektóre z tych uprawnień uzależniono od stopnia niepełnosprawności: lekki, umiarkowany i znaczny.
