Znów zwołuje się różnorodne spotkania i konferencje, porusza ważkie tematy i debatuje nad koniecznością zmian w edukacji. Problem w tym, że takie działania do niczego nie prowadzą. Nasza oświata wymaga radykalnej, kompleksowej, a przede wszystkim wielowątkowej i prowadzonej równolegle w kilku obszarach reformy. Potrzebuje zarówno inaczej przygotowanych nauczycieli, sensownych treści i sposobów pracy, jak i właściwego formalno-prawnego otoczenia. Inaczej zamiast przesiąść się do nowego volvo będziemy tylko ulepszać poloneza.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2024/4
W tym artykule chciałbym zasygnalizować najważniejsze obszary, w których należy wprowadzić zmiany:
- kształcenie nauczycieli,
- proces uczenia,
- system oceniania,
- doskonalenie nauczycieli,
- prawodawstwo,
- współpraca z rodzicami.
Sposób przygotowania nauczycieli odbija się na tym, jak sami potem uczą. Jeżeli na uczelniach dominuje styl podawczy i praca w dużych grupach, jest mało działań zespołowych, dyskusji, ćwiczeń i samodzielnych zadań poznawczych, trudno od absolwentów oczekiwać innego sposobu nauczania w szkole. Skoro podczas studiów nie praktykują aktywnych metod uczenia, jak mają je potem włączyć do swojego warsztatu? Po prostu nie umieją, nie znają. Brakuje też nauczycieli dwuprzedmiotowych, szczególnie na poziomie szkoły podstawowej. Trudno od absolwenta obecnego wydziału nauczycielskiego historii oczekiwać, by czuł się pewnie w prowadzeniu lekcji np. z wychowania obywatelskiego czy języka polskiego.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
