Innowacje realizowane w partnerstwie pozwalają wypełnić kilka celów działalności szkoły. Udział przedsiębiorstwa społecznego w projekcie umożliwia rozwijanie kompetencji uczniów oraz wypełnianie zadań z zakresu doradztwa zawodowego i procesu wychowania. W artykule przedstawiam przykład dobrej praktyki w zakresie wdrożenia takiego rozwiązania wraz z uzyskanymi efektami dla uczestników i szkoły.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2022/2
Przedsiębiorstwa społeczne to wszystkie podmioty, które poza realizacją celu gospodarczego mają również cel społeczny oraz nastawione są na wspieranie lokalnej społeczności i osób wykluczonych. Działają zgodnie z demokratycznymi zasadami podejmowania decyzji i otwartości na nowych członków (Małecka-Łyszczek, 2017, s. 210).
Z punktu widzenia stojących przed placówką edukacyjną zadań związanych z połączeniem celów dydaktycznych, wychowawczych oraz z zakresu doradztwa zawodowego należy wybierać podmioty, które spełniają te wytyczne. Ma to istotne znaczenie zwłaszcza w przypadku, gdy udział w przedsięwzięciu kierowany jest do uczniów szkół średnich, którzy powinni kłaść nacisk na realizację celów zawodowych i wychowawczych. Ponieważ w czasie pandemii okresy edukacji zdalnej lub hybrydowej mogą być długie, należy pomyśleć o nawiązaniu z przedsiębiorstwem społecznym stałej współpracy w formie porozumienia (Kozak, 2015, s. 205).
Pierwszą grupą podmiotów, z którą warto nawiązać współpracę, są stowarzyszenia prowadzące działalność gospodarczą. Ich priorytetem jest działalność na rzecz lokalnej społeczności, tym bardziej więc mogą odgrywać istotną rolę w realizacji programu wychowawczo-profilaktycznego oraz propagowania działań zawodoznawczych (Modzelewska, 2012, s. 22). Podobnie fundacje zakorzenione są w celu społecznym, jednak jest on bardziej sprecyzowany, co pozwala na wdrożenie konkretnych zapisów programu wychowawczo-profilaktycznego, zwłaszcza gdy działalność danego podmiotu dotyczy propagowania zdrowego stylu życia, wspierania osób wychodzących z uzależnienia czy zwalczania przemocy (Kawa, Opar, 2015, s. 47).
