Powtarzanie rokrocznie szkolnego rytuału związanego z przyjęciem byłych przedszkolaków w szeregi uczniów sprawia, że często powiela się pewne treści bez głębszej refleksji. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na to, co uchodzi z pola widzenia zwłaszcza wtedy, gdy uroczystości odbywają się od lat według tego samego scenariusza.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2023/8
Pewnie nie zajęłabym się tym tematem, gdyby nie zaproszenie przez znajomą dyrektorkę szkoły podstawowej na rozpoczęcie roku szkolnego dla pierwszoklasistów. Wśród przejętych dzieci, poruszonych rodziców ze smartfonami w dłoniach trwających w gotowości do robienia fotografii oraz nauczycielek usilnie starających się utrzymać porządek w rozedrganej grupie nowych uczniów byłam chyba jedyną osobą, która mogła z emocjonalnym dystansem obserwować przebieg uroczystości.
Moją uwagę przykuł tekst ślubowania, który przytaczam poniżej kursywą, zamieszczając komentarz do każdego kolejno cytowanego zdania.
Ślubuję być dobrym Polakiem. Bycie porządnym obywatelem Polski jest ważne w odniesieniu do każdego, i to bez względu na wiek. Jednak w tym szczególnym momencie nie to jest istotne. Po przekroczeniu progu szkoły dawny przedszkolak zostaje uczniem i ślubowanie powinno odnosić się do tej nowej dla dziecka roli, którą będzie odgrywać przez następne kilkanaście lat. Ponadto takie zdanie w rocie ślubowania może być trudne do zaakceptowania przez rodziców dzieci, które nie mają obywatelstwa polskiego (mają inne lub są bezpaństwowcami), nie czują się Polakami (mają obywatelstwo polskie, ale są innej narodowości) bądź w Polsce przebywają czasowo i nie wiążą z naszym krajem żadnych dalszych planów.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
