De verhouding tussen rechtsvergelijking en rechtseenmaking.
Dat is meteen een goede aanleiding voor enkele beschouwingen over de methode van rechtsvergelijking en de verhouding tussen rechtsvergelijking en rechtseenmaking.
Kan men op zinvolle wijze kan spreken over een restatement van het privaatrecht in Europa, of althans in de Europese Unie? Auteurs die de idee van een common core onderzochten en ernstig rechtsvergelijkend te werk gingen, kwamen vaak niet echt bij een common core uit, maar verrijkten en cours de route wel de methoden van de rechtsvergelijking.
In onze zoektocht vonden we onder meer een klassieke, harmoniserende opvatting van common core die vooral op zoek gaat naar oplossingen voor gelijkaardige problemen die in wezen gelijkaardig worden geacht, als uitdrukking van dezelfde beginselen. We vonden ook een alternatieve opvatting die meer aandacht besteed aan perifere elementen en onderliggende structuren die de rechtsontwikkeling in een langer tijdsperspectief bepalen.
Wanneer de rechtsvergelijking enkel beoogt een getrouw beeld te geven van het nu geldende recht der bestudeerde stelsels, is een factual method in de meeste gevallen een van de meest geschikte instrumenten en geeft een reductie tot beginselen meestal een allesbehalve trouw beeld. Is evenwel ook van belang wat het mogelijke antwoord van die stelsels morgen kan zijn? Dan zijn alle “formanten" daarbij van belang, en niet enkel de concrete oplossing van deze casussen. Zij leren ons ook hoe rechtssystemen zich ontwikkelen en hoe de oplossingen die daarbij op verschillende momenten of plaatsen worden gevonden voor eenzelfde probleem vaak functionele equivalenten zijn, die niet de enige mogelijke oplossing zijn maar anderzijds wel vaak samenhangen met het rechtssysteem als geheel.
