Podejście do wyzwań, radzenie sobie z trudnościami i ponoszone w związku z tym koszty emocjonalne i zdrowotne zależą od trzech grup czynników: wrodzonych dyspozycji, czynników środowiskowych oraz wyuczonych sposobów postępowania. Co i jak pomaga dyrektorowi placówki oświatowej umacniać psychiczną prężność, budować psychiczną twardość i nabywać psychiczną odporność?
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2024/7-8
Każdy dyrektor wykorzystuje sposoby radzenia sobie z wyzwaniami zawodowymi, które ukształtowały się w toku jego indywidualnej historii. Są wynikiem interakcji:
- odziedziczonych dyspozycji,
- dotychczasowych doświadczeń, które przyczyniły się do preferowania takich a nie innych sposobów działania,
- wyuczonych metod postępowania, które często są wynikiem wyboru ścieżki doskonalenia i rozwoju profesjonalnego.
Niezależnie od podobieństw między osobami pełniących kierownicze funkcje może się okazać, że odmiennie znoszą napięcie stresowe związane z wykonywaniem zadań, a w efekcie różnią się tym, jakie są emocjonalne i zdrowotne koszty ich pracy oraz poziomem dobrostanu.
Praca na stanowisku dyrektora nieuchronnie wiąże się z dźwiganiem dużej odpowiedzialności, ryzykiem popełniania błędów decyzyjnych, nieprzewidywalnością i odgórnie narzucanymi zmianami, a także problemami, konfliktami lub kryzysami w zarządzanym zespole. Część osób wychodzi cało z najtrudniejszych sytuacji. Wydaje się odpowiadać za to tzw. prężność psychiczna (ang. resilience). Angielskie słowo „resilience”, określające tę cechę, pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego kogoś utrzymującego się na powierzchni („niezatapialnego”) (Zimbardo, Johnson, McCann, 2017, s. 167). Prężność (rezyliencja) psychiczna oznacza zdolność adaptacji do trudności (nawet skrajnych) i osiągania dobrostanu mimo poważnych zagrożeń oraz umiejętność szybkiego powrotu do równowagi po wystąpieniu zmiany, komplikacji bądź trudności (por. Masten, 2001).
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
