Chociaż od roku edukacja klimatyczna jest jednym z tematów rekomendowanych do poruszenia na godzinie wychowawczej, nauczyciele uważają, że to za mało. Trzeba zadać sobie pytanie nie tylko, ile czasu poświęci się w szkołach rozmowom o globalnych wyzwaniach takich jak klimat, ale też jaka ta edukacja będzie. Młodzi ludzie potrzebują bowiem wiedzy oraz kompetencji i odpowiednich postaw, aby ją wykorzystać w praktyce.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/11
W odpowiedzi na apele różnych środowisk oraz potrzeby, jakie stają przed społecznościami lokalnymi i globalnymi, rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z 3.06.2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania dla publicznych szkół (Dz.U. poz. 1008) wprowadzono edukację klimatyczną na godzinę wychowawczą. Było to bezpośrednią odpowiedzią na zainteresowanie samej młodzieży, która nie tylko chce zrozumieć problemy otaczającego ją świata, ale też zdobyć narzędzie, aby je rozwiązywać.
Jak pokazuje przeprowadzone w 2020 r. wśród osób w wieku 13–35 lat przez Centrum Edukacji Obywatelskiej badanie świadomości na temat zmiany klimatu, młodzi ludzie znają wynikające z tego faktu zagrożenia i widzą jego skutki także w swoim najbliższym otoczeniu – niemroźne zimy lub ich brak, upały i częstsze występowanie susz czy powodzie. Pod pojęciem zmian klimatu rozumieją stan atmosfery i oceanu, wzrost średnich temperatur, anomalie pogodowe.
Choć wysoka świadomość problemu może cieszyć, badanie pokazało jednak, że zanieczyszczenie powietrza i zmiana klimatu nadal bywają mylone przez młodych Polaków: smog jest zjawiskiem krótkofalowym występującym w skali lokalnej (nagromadzenie w jednym obszarze emisji spalania węgla, z kotłów grzewczych czy pieców), natomiast klimat zmienia się bardzo powoli i jego zmiana jest zjawiskiem na skalę globalną, bez uwzględniania emisji gazów cieplarnianych z poszczególnych obszarów. Młodzież nie wie też często, kogo mogłaby obarczyć odpowiedzialnością za obserwowane zjawiska i ich zatrzymanie, jak wygląda podejmowanie decyzji na poziomie krajowym czy międzynarodowym, jaka w procesie globalnych zmian jest rola wielkich korporacji. Twierdzi ponadto, że brakuje jej informacji, jak mogłaby zaangażować się w ochronę klimatu (Raport końcowy z badania ilościowego i jakościowego mającego na celu analizę i ocenę postaw młodzieży szkolnej wobec zagadnień współczesnych migracji i zmiany klimatu, Gdańsk 2020, https://migracje.ceo.org.pl/sites/migracje.ceo.org.pl/files/raport-koncowy_migracjezmiana-klimatu_25.09.pdf).
