Artykuł ten napisałem z doświadczeń praktycznej aktywności w dwóch obszarach: pracy edukacyjnej z dorosłymi zlecanej przez firmy dla swoich pracowników oraz współpracy z dyrektorami szkół w ramach projektów wspierających rozwijanie ich kompetencji liderskich. Na tym gruncie wydaje się zasadny opis związku między zachowaniami dorosłych, które można obserwować podczas szkoleń i historią ich kształcenia w placówkach oświatowych.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2022/12
Mój artykuł nie ma ambicji pokazania losów konkretnych osób, które w związku ze swoją karierą szkolną zachowują się w określony sposób w pracy. Nie jest to badanie. Zapraszam raczej do refleksji tych wszystkich liderów edukacyjnych, którzy są zainteresowani kształceniem nawyków i kompetencji zwanych kluczowymi – niestanowiących składnika edukacji przedmiotowej, lecz raczej rodzaj wyposażenia absolwentów na dorosłe życie, by mogli efektywnie działać w realiach pracy i aktywności społecznej. Refleksja ma być punktem wyjścia do działań, które, jak sądzę, można podjąć w każdej szkole.
Spróbujmy wspólnie odpowiedzieć na fundamentalne pytanie: „Jak w szkole rozmawiać o nawykach, które kształtujemy u młodych ludzi i wyciągać z tego praktyczne wnioski?”. Głównym celem mojego artykułu jest wzmocnienie dyrektorów w toczonym w szkole dialogu z radą pedagogiczną i rodzicami na temat zmian. Nie będę udowadniać, że umiejętności kluczowe są ważne ani że ocenianie wymaga zmian. Skupię się na dialogu z wykorzystaniem dostępnej wiedzy, a nawet potocznych, życiowych obserwacji.
