Większość uchodźców z Ukrainy nie zna języka polskiego, więc dzieci i młodzież uczęszczają w polskich szkołach do oddziałów przygotowawczych lub na zajęcia dodatkowe. Co i jakimi metodami można na nich osiągnąć? Na czym polega specyfika pracy z cudzoziemskimi uczniami? Co doradzić nauczycielom?
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2023/2
Podręczniki do nauki języka polskiego jako obcego zawierają zagadnienia gramatyczne, elementy wiedzy o kulturze polskiej, a także ogólne wskazówki metodyczne. Poruszają kwestie dotyczące celów i programów nauczania w zależności od wieku uczniów oraz metod i technik uczenia. Bazując na posiadanych przez cudzoziemców sprawnościach językowych, autorzy podręczników podpowiadają dobór pomocy dydaktycznych, dostarczają narzędzi do testowania znajomości języka.
W metodyce nauczania cele dzielimy na językowe i ogólnowychowawcze. Osiągnięcie sukcesu jest uzależnione od umiejętności połączenia ich obu w procesie kształcenia.
Rozważając cele językowe, warto pamiętać, że składają się na nie sprawności: słuchania, rozumienia tekstów pisanych, pisania i mówienia oraz poprawność gramatyczna – wszystkie muszą być kształcone równolegle. Lektor zawsze będzie je wprowadzał pod kątem przydatności komunikacyjnej – na początku proponuje się to, co najbardziej przydatne i stosunkowo łatwe. Opanowanie danej konstrukcji czy słownictwa, które można wykorzystać w sytuacjach życiowych, daje poczucie satysfakcji, a także motywuje do dalszej pracy. Zbyt szybkie wprowadzanie kolejnych partii materiału może spowodować zagubienie, a w rezultacie zniechęcenie.
Natomiast w celach ogólnowychowawczych powinny znaleźć się:
- przedstawienie elementów kultury polskiej,
- wyrabianie pozytywnego nastawienia do Polski i polskości,
- rozwijanie tzw. kompetencji międzykulturowej, czyli wzajemnego zrozumienia i tolerancji.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
