Z wielu stron słychać stwierdzenie, że polska szkoła od lat podlega nieustannym reformom, ale zmian z nich wynikających w ogóle nie widać. To nieprawda – szkoła, praktyka nauczania, a zwłaszcza sposób zarządzania placówkami oświatowymi uległy w ciągu ostatnich 30 lat zmianom radykalnym.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2024/10
Współczesny przedstawiciel kadry kierowniczej w oświacie to kobieta w wieku 50 lat i więcej, wykształcona, na ogół bezpartyjna (choć nie bez przekonań politycznych). Wiele lat temu w zdecydowanie większym stopniu funkcje zarządcze w szkołach piastowali mężczyźni. Przeciętnie młodsi, ale niewiele, za to często z wyraźnie zadeklarowaną przynależnością partyjną, a nawet pełniący funkcje przewodniczących rad lub szefów komisji, nie zawsze zresztą oświaty czy edukacji.
Zmiany wymusiły rozwiązania prawne. Dyrektor nie może być radnym w gremiach uchwałodawczych organu prowadzącego jego szkołę (ale może być radnym w innej gminie bądź powiatowym), zaś liczba kobiet na stanowiskach kierowniczych to nie zasługa uznania ich szczególnych predyspozycji i kompetencji, lecz raczej efekt pauperyzacji zawodu, w tym również nie najwyższych uposażeń. Co nie oznacza, że jakość pracy dyrektorów placówek oświatowych spadła, wręcz przeciwnie.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
