Żyjemy w erze przyśpieszonego rozwoju, kiedy wynalazki wyprzedzają potrzebę. Nasza rzeczywistość jest zmienna, dynamiczna. W związku z postępem naukowo-technicznym oraz rozwojem technologii następuje coraz szybsza dezaktualizacja wiedzy wynoszonej ze szkoły czy uczelni. Odpowiedzią na społeczeństwo informacyjne będące społeczeństwem uczących się jest edukacja, która naturalną ciekawość dziecka uczyni stałą cechą jego osobowości.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2024/1
Konieczne staje się oparcie kształcenia na założeniach przygotowujących do edukacji całożyciowej, dających szansę na opanowanie umiejętności uczenia się i sterowania swoją edukacją, często poza systemami formalnymi czy instytucjonalnymi (Osmańska-Furmanek, 2002, s. 129). Jeśli zostanie zachowane dotychczasowe tempo postępu, to w pierwszej połowie XXI w. nauczymy się tworzyć i kształtować nowe formy materii. Dzisiejszy przedszkolak będzie żył w innym świecie niż obecny (Zając, 2002, s. 67). Zmieniając paradygmat edukacji o przeszłości na edukację ku przyszłości, tworzymy most ku nowemu stuleciu.
Jak przygotować nowe pokolenie do tak szybkich zmian? Jak za ćwierć wieku będzie przedstawiała się nauka? Jakie mechanizmy należy uruchomić, by nadążać za tymi zmianami?
Przede wszystkim społeczeństwo musi nauczyć się korzystać z technologii i mediów w sposób korzystny dla własnego rozwoju intelektualnego. Mając na uwadze to, że w naszym systemie oświatowym przedszkole stanowi pierwsze i ważne ogniwo łańcucha edukacyjnego, które przygotowuje najmłodsze pokolenie do późniejszego kształcenia się, ważne jest, by w tym okresie dziecko miało możliwość kontaktu z nowoczesnymi technologiami takimi jak np. drukarki 3D, roboty humanoidalne lub sztuczna inteligencja.
Zamów prenumeratę: www.profinfo.pl/sklep/dyrektor-szkoly,7340.html
