Dyrektorze, być może uważasz, że problem dyskryminacji osób LGBT+ nie dotyczy Twojej placówki. Jednak badania pokazują, że większość nastoletnich gejów i lesbijek czuje się w szkole osamotniona i ukrywa swoją orientację, 84% miewa myśli samobójcze, a blisko połowa podejmuje próbę odebrania sobie życia. Sprawdź, jak możesz chronić młodych gejów, lesbijki, osoby biseksualne i transpłciowe przed nierównym traktowaniem i przemocą motywowaną uprzedzeniami.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2022/3
Odczuwanie stresu to powszechne doświadczenie każdego z nas. Ten rozumiany jako nieprzyjemny stan niepokoju, podenerwowania, rozkojarzenia i ogólnego dyskomfortu stanowić może reakcję na określone doświadczenie oraz informować o braku zaspokojenia ważnych potrzeb. Natomiast stres rozumiany jako pobudzenie, poruszenie i odczuwany jako stan gotowości zazwyczaj jest odpowiedzią na wyzwanie, które zamierzamy podjąć i służy mobilizacji do działania. Może też być czynnikiem motywującym. Choć najczęściej staramy się unikać stresu, wydaje się on nieodzownym towarzyszem życia pełnego zadań i obowiązków, a nieraz także i trudności czy problemów.
Specyficznym rodzajem jest stres mniejszościowy. Opierając się na koncepcji Iana Meyera, stres mniejszościowy można opisać jako dodatkowe, oprócz standardowych stresorów, obciążenie, które dotyka osoby należące do stygmatyzowanych grup społecznych. W przypadku osób należących do mniejszości seksualnych stres mniejszościowy odnosi się do chronicznego napięcia psychicznego, będącego skutkiem doświadczeń dyskryminacji ze względu na orientację psychoseksualną lub tożsamość płciową i dalszych ich antycypacji, także w konsekwencji homonegatywizmu, zinternalizowanej homofobii, obaw przed ujawnianiem swojej tożsamości czy uprzedzeniami (Iniewicz i in., 2012, s. 651).
Obecnie do rozumienia zjawiska stresu mniejszościowego włącza się nie tylko osoby o orientacji psychoseksualnej innej niż heteroseksualna, ale też transpłciowe, które nie utożsamiają się z płcią nadaną im przy narodzeniu. W niniejszym artykule stosuję skrót LGBT+ opisujący jednostki nieheteroseksualne (lesbijki, geje, osoby biseksualne) oraz transpłciowe. Stanowią one liczną grupę w każdym społeczeństwie na świecie, w Polsce szacuje się, że jest ich 6–10%. Posługując się określeniem „stres mniejszościowy”, należy jednak zwrócić uwagę nie tyle na kwestię liczebności, ile na zjawisko marginalizacji i wykluczania, bo to właśnie gorsze traktowanie osób należących do mniejszości stanowi o stresie i jego negatywnych konsekwencjach.
