Potrzebujemy nauczycieli pełnych entuzjazmu i zaangażowania, o stale rozwijanych kompetencjach. To wysokie wymagania, a praca w bezpośrednim kontakcie z wieloma osobami bywa wyczerpująca, nic więc dziwnego, że nauczyciele narażeni są na wypalenie zawodowe. Jednym ze sposobów na zapobieganie negatywnym następstwom przeciążenia i nadmiernego stresu jest superwizja. Zwiększa ona również w istotny sposób efektywność pracy oraz satysfakcję z jej wykonywania.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/12
Superwizja pracy zawodowej jest jedną z form doskonalenia kompetencji oraz udzielania profesjonalnego wsparcia metodycznego i psychologicznego. To prowadzony zazwyczaj przez osobę o większym lub porównywalnym do naszego doświadczeniu zawodowym proces konsultacyjny, podczas którego analizie poddawana jest praktyka zawodowa, omawiane są sytuacje trudne i wypracowywane metody rozwiązania pojawiających się problemów.
Celem superwizji jest podniesienie jakości pracy, pomoc w doborze najlepszych metod do zrealizowania celów, przyjęcie lepszej strategii działania, a także konstruktywne odreagowanie stresu związanego z pracą z ludźmi. Odbywa się to poprzez docieranie do istoty problemu, dochodzenie do nowych rozwiązań, wsparcie w podejmowaniu wyzwań. Często towarzyszy temu odkrywanie wcześniej nieuświadamianych uczuć i przekonań, które mogą generować trudności, jak też być źródłem sukcesów.
Podczas superwizji konsultowana jest praktyka zawodowa zarówno na poziomie ogólnym, jak i konkretnych sytuacji oraz problemów. Prowadzą ją doświadczeni specjaliści, którzy dzięki zewnętrznemu oglądowi i obiektywizmowi mogą zapewnić odpowiednie wsparcie. Z tej formy pomocy korzystają najczęściej osoby, które wykonują pracę wymagającą stałego kontaktu i podtrzymywania relacji z ludźmi, czyli psychologowie, psychoterapeuci, pedagodzy, edukatorzy, pracownicy socjalni, bywa też wykorzystywana w procesie szkolenia kadr zarządzających.
