Adaptacji do zmian klimatycznych służy zmiana postaw i zachowań poprzez m.in. edukację klimatyczną. Wymaga ona jednak od nauczycieli zarówno aktualnej wiedzy, jak i posługiwania się właściwymi metodami dydaktycznymi.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/4
Chociaż temat zmian klimatycznych jest już znany od jakiegoś czasu, to jednak w naukach pedagogicznych nie ukształtował się jeszcze żaden spójny zestaw technik, narzędzi i strategii nauczania o klimacie. Można wskazać pięć głównych obszarów, które powinny stanowić konstrukcję strategii edukacji klimatycznej:
1. Pogoda, klimat i zmiany klimatyczne.
2. System klimatyczny Ziemi.
3. Bilans energetyczny Ziemi i efekt cieplarniany.
4. Zużycie energii i emisja tlenków węgla.
5. Debata na temat klimatu.
Edukację klimatyczną warto rozpocząć od wyjaśnienia kilku podstawowych pojęć:
- pogoda – krótkookresowe zjawisko mierzone w godzinach, dniach i tygodniach, zmienia się z dnia na dzień;
- klimat – uśrednienie zmian pogody w okresie co najmniej 30 lat lub dłuższym;
- globalne ocieplenie – dotyczy średniego wzrostu temperatur na Ziemi;
- zmiany klimatyczne – statystycznie istotna zmiana zjawisk klimatycznych spowodowana aktywnością człowieka; jej efektem jest m.in. globalne ocieplenie.
Jednym z wyzwań związanych z edukacją klimatyczną jest niemożność bezpośredniego doświadczenia przez uczniów zmian klimatycznych. W czasie lekcji są w stanie zmierzyć temperaturę czy obserwować ekstremalne zjawiska pogodowe, ale nie będą one reprezentatywne dla zmian klimatu. Warto natomiast dokonywać porównań pomiędzy danymi:
- statystycznymi dotyczącymi klimatu a
- aktualnie odnotowywanymi dotyczącymi pogody.
