Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi wynikającymi z niepełnosprawności obejmowany jest kształceniem specjalnym w szkole ogólnodostępnej, integracyjnej lub specjalnej. Ta, którą wybiorą rodzice, musi mu zapewnić odpowiednie wsparcie, stosownie do indywidualnych potrzeb edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych. W niniejszym artykule omawiam najważniejsze zasady organizacji kształcenia specjalnego uczniów niepełnosprawnych.Fragment artykułu z miesięcznika "Dyrektor Szkoły" 2019/8
Kształcenie specjalne dzieci niepełnosprawnych może być prowadzone w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych, integracyjnych i specjalnych wyłącznie na podstawie aktualnego orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, wydanego przez zespół orzekający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym w publicznej poradni specjalistycznej. Jest to szczególnie ważne dla szkół specjalnych, w których uczą się tylko osoby z orzeczeniami. Należy zatem odpowiednio wcześniej poinformować rodziców o konieczności dostarczenia takiego dokumentu.
Kształcenie specjalne może być prowadzone maksymalnie do końca roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym uczeń kończy:
- 20. rok życia – w przypadku szkoły podstawowej,
- 24. rok życia – w przypadku szkoły ponadpodstawowej.
Uczniom niepełnosprawnym można przedłużyć okres nauki w szkole podstawowej – o jeden rok na I etapie edukacyjnym oraz o dwa lata na II etapie edukacyjnym, a w szkole ponadpodstawowej o jeden rok. Przedłużenie to musi jednak uwzględniać określony maksymalny wiek kształcenia, tak aby podjęta decyzja nie doprowadziła do braku możliwości ukończenia szkoły przez ucznia, który ten wiek przekroczył (w szkołach dla dorosłych nie organizuje się kształcenia specjalnego).
