Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2015 r., III CZP 91/15
Glosa – Zbigniew Kuniewicz
dr hab. Zbigniew Kuniewicz, prof. US
Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Szczeciński
W glosowanej uchwale Sąd Najwyższy rozstrzygnął problem reprezentacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w sporze z członkiem zarządu, który – będąc jednocześnie wspólnikiem – podważył uchwały zgromadzenia wspólników o odwołaniu go z pełnionej funkcji i powołaniu na jego miejsce innej osoby. Stosownie do art. 253 § 2 Kodeksu spółek handlowych, zarząd nie może działać za spółkę w sporze o uchylenie lub stwierdzenie nieważności uchwały wspólników, jeśli skarżącym jest członek zarządu. Jednak możliwość zastosowania przywołanego przepisu w przedstawionym stanie faktycznym nie jest oczywista, gdyż podniesiony w sporze zarzut niewłaściwej reprezentacji spółki nie dotyczył stricte postępowania o stwierdzenie nieważności lub o uchylenie uchwał, lecz postępowania o udzielenie zabezpieczenia w tym sporze. Sąd Najwyższy trafnie stwierdził, że art. 253 § 2 Kodeksu spółek handlowych ma zastosowanie również w postępowaniu o udzielenie zabezpieczenia, którego przedmiotem jest roszczenie osoby odwołanej z zarządu o uchylenie lub stwierdzenie nieważności uchwał zgromadzenia wspólników.
Resolution of the Supreme Court of 17 December 2015, III CZP 91/15
Commentary – Zbigniew Kuniewicz
In the commented resolution, the Supreme Court resolved the problem of representation of a limited liability company in a dispute with a management board member who, being also a shareholder, had challenged GM resolutions in the matter of revoking him from the post and appointing another person to replace him. Pursuant to Art. 253(2) of the Code of Commercial Partnerships and Companies, the management board cannot represent the company in a dispute relating to setting aside or declaring invalid a resolution of the shareholders if the action is brought by one of the management board members. However, the possibility of applying this provision to the presented facts is not obvious, because the objection raised in the dispute, namely that the company was improperly represented, did not concern strictly the proceedings relating to setting aside resolutions or declaring them invalid, but the proceedings relating to application of interim measures in the dispute. The Supreme Court correctly held that Art. 253(2) of the Code of Commercial Partnerships and Companies did apply also in the proceedings relating to application of interim measures, initiated by the revoked management board member’s petition for GM resolutions to be set aside or declared invalid.
Słowa kluczowe:
spółki kapitałowe, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zgromadzenie wspólników, zaskarżenie uchwały tego zgromadzenia przez członków zarządu, zabezpieczenie roszczenia Keywords:
companies, limited liability company, general meeting, management board members challenging GM resolutions, interim measure
Bibligrafia:
- Allerhand M., Kodeks handlowy. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Komentarz, t. 2, Bielsko-Biała 1991
- Dziurzyński T. [w:] T. Dziurzyński, Z. Fenichel, M. Honzatko, Kodeks handlowy z komentarzem i skorowidzem, Łódź 1994
- Kidyba A., Kodeks spółek handlowych. Komentarz do art. 1-300 k.s.h., t. I, Warszawa 2015
- Kuniewicz Z., Futrzyńska-Mielcarzewicz M., Glosa do uchwały SN z 22 października 2009 r., III CZP 63/09, „Przegląd Sądowy” 2011/2
- Kuniewicz Z., Glosa do uchwały SN z 18 lipca 2012 r., III CZP 40/12, „Przegląd Sądowy” 2014/6
- Szajkowski A. [w:] S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, t. II, Warszawa 2002
- Wengerek E., Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne, wyd. IV uaktualnione, red. M. Romańska, Warszawa 2009
Uchwała Sądu Najwyższego składu 7 sędziów z dnia 25 sierpnia 2017 r., III CZP 11/17
Glosa – Wojciech Kocot
prof. dr hab. Wojciech J. Kocot
Kierownik Katedry Prawa Cywilnego Porównawczego na Wydziale Prawa i Administracji UW, radca prawny
Komentowana uchwała z 25.08.2017 r. podjęta w składzie siedmiu sędziów Sądu Najwyższego przywraca odrębnej własności lokali jej właściwą rangę wśród praw rzeczowych w znaczeniu konstytucyjnym i kodeksowym. Usuwa wątpliwości wywołane wcześniejszą judykaturą oraz rozbieżnymi wypowiedziami doktryny na temat dalszego istnienia prawa własności nieruchomości lokalowej – mimo upływu terminu użytkowania wieczystego gruntu i wygaśnięcia własności budynku, w którym lokal wyodrębniono. Ustanowienie odrębnej własności lokali przekształca – w stosunku do wyodrębnionych lokali – prawo główne, jakim w stosunku do własności budynku jest użytkowanie wieczyste, w podrzędne wobec nadrzędnego prawa własności lokali. Pogląd dopuszczający wygaśnięcie prawa odrębnej własności lokali po „wygaśnięciu” prawa użytkowania wieczystego koliduje z aksjologią polskiego prawa cywilnego, ustaloną hierarchią praw rzeczowych i z konstytucyjnymi gwarancjami ich zróżnicowanej ochrony.
Resolution of a panel of seven judges of the Supreme Court of 25 August 2017, III CZP 11/17
Commentary – Wojciech Kocot
The commented resolution, passed by a panel of seven judges of the Supreme Court on 25 August 2017, recognises the true importance of separate ownership of apartments (premises) among property rights from the points of view of the Constitution and the Civil Code. It removes the doubts caused by earlier case law and differences of opinions expressed in literature about the continued existence of ownership of apartments (premises) – despite expiration of the period of perpetual usufruct of land and expiration of ownership of the building from which the given apartment was separated. Establishing separate ownership of apartments (premises) transforms - with respect to the separated apartments (premises) - the main right, that is, perpetual ownership of the building, into a right of subordinate character vis-a-vis the ownership of an apartment (premises). The view which permits expiration of the separate ownership of apartments (premises) after ‘expiration’ of the right of perpetual usufruct is inconsistent with the axiology of the Polish civil law, the established hierarchy of property rights and the constitutional safeguards of their differentiated protection.
Słowa kluczowe:
cywilne prawo, prawo użytkowania wieczystego, odrębna własność lokalu, upływ terminu użytkowania wieczystego
Keywords:
civil law, right of perpetual usufruct, separate ownership of an apartment (premises), expiration of the period of perpetual usufruct
Bibliografia
- Bieniek G., W sprawie przyszłości użytkowania wieczystego [w:] „Ars et usus”, Księga pamiątkowa ku czci Sędziego Stanisława Rudnickiego, red. T. Ereciński, J. Gudowski, Warszawa 2005
- Brzozowski A. [w:] A. Brzozowski, W.J. Kocot, W. Opalski, Prawo rzeczowe. Zarys wykładu, Warszawa 2016Cisek A., Wygaśnięcie użytkowania wieczystego a obciążenie tego prawa, „Rejent” 2009/7–9
- Cisek A., Górska K. [w:] K.C. Komentarz, red. E. Gniewek, P. Machnikowski, Warszawa 2016
- Gawlik Z., W sprawie przyszłości użytkowania wieczystego [w:] Współczesne problemy prawa prywatnego, Księga Pamiątkowa ku czci Profesora Edwarda Gniewka, red. P. Machnikowski, J. Gołaczyński, Warszawa 2010
- Gniewek E., O przyszłości użytkowania wieczystego, „Rejent” 1999/2
- Gniewek E., Użytkowanie wieczyste [w:] Komentarz KC, red. E. Gniewek, Warszawa 2001
- Gniewek E., Prawo rzeczowe, Warszawa 2014
- Górska K. [w:] K.C. Komentarz, red. E. Gniewek, P. Machnikowski, Warszawa 2016
- Ignatowicz J., Stefaniuk K., Prawo rzeczowe, Warszawa 2012Kocot W.J. [w:] A. Brzozowski, W.J. Kocot, W. Opalski, Prawo rzeczowe. Zarys wykładu, Warszawa 2016
- Pietrzykowski K. [w:] Komentarz KC, t. 1, red. K. Pietrzykowski, Warszawa 2015
- Pisuliński J. [w:] System Prawa Prywatnego, t. 4, red. E. Gniewek, Warszawa 2012
- Rudnicka J., Rudnicki G., Rudnicki S. [w:] Komentarz do Kodeksu cywilnego, Własność i inne prawa rzeczowe, t. II, red. J. Gudowski, Warszawa 2016
- Rudnicki S., Rudnicki G. [w:], Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe, red. S. Rudnicki, G. Rudnicki, Warszawa 2011
- Truszkiewicz Z., Użytkowanie wieczyste, Warszawa 2006
- Strzelczyk R., glosa do wyroku SN z 3.09.2009 r., I CSK 6/09, „Nowy Przegląd Notarialny” 2015/2
- Strzelczyk R., glosa do wyroku SN z 30.10.2008 r., IV CSK 234/08 „Nowy Przegląd Notarialny” 2015/3
- Strzelczyk R., O kontrowersjach wokół losu prawnego odrębnej własności lokalu po upływie terminu, na który ustanowione zostało użytkowanie wieczyste gruntu, „Rejent” 2015/6
- Suchoń A. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Własność i inne prawa rzeczowe, t. II, red. J. Gudowski, Warszawa 2016
- Zbiegień-Turzańska A. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz, t. 1, red. K. Osajda, Warszawa 2013
Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 13 maja 2015 r., III CZP 19/15
Glosa – Leszek Bosek, Albert Pielak
dr hab. Leszek Bosek, prof. UW
Katedra Prawa Cywilnego, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Warszawski
Albert Pielak
doktorant w Katedrze Prawa Cywilnego, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Warszawski
Źródła finansowania glosy - Diamentowy Grant, nr projektu DI2015 017345.
Glosa koncentruje się na zagadnieniu dopuszczalności działania przez pełnomocnika w przypadku udzielania zgody na zabieg medyczny. Autorzy poddali analizie zagadnienia podmiotowe wyrażania zgody za zabieg lekarski, osobisty charakter władzy rodzicielskiej i możliwość jej wykonywania przez przedstawicieli w perspektywie pytania o właściwość czynności prawnej w rozumieniu art. 95 k.c.
Resolution of the Supreme Court - Civil Chamber of 13 May 2015, III CZP 19/15
Commentary – Leszek Bosek, Albert Pielak
This commentary focuses on whether it is permissible to act through an attorney in case of granting consent for a medical procedure. The authors analysed the issues relating to who can grant consent for a medical procedure, the personal nature of parental authority and the possibility of exercising such authority through agents in the context of the question about the features of a juridical act within the meaning of Art. 95 of the Civil Code.
Słowa kluczowe:
cywilne prawo, rodzinne i opiekuńcze prawo, pełnomocnictwo do wyrażenia zgody na zabieg medyczny Keywords:
civil law, family and guardianship law, power of attorney to express consent for a medical procedure
Bibliografia
- Boratyńska M., Wolny wybór, Warszawa 2012
- Bork R., Allgemeiner Teil des Bürgerlichen Gesetzbuchs, Hamburg 2015
- Bosek L., Sobolewski P., Oświadczenia na wypadek utraty zdolności do wyrażania zgody na zabieg medyczny, SPP 2015/3(38)–4(39)
- Chwyć H., Zawarcie małżeństwa w prawie polskim: poradnik dla kierowników Urzędów Stanu Cywilnego, Lublin 1998
- Dobrzański B. [w:] Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, red. B. Dobrzański, J. Ignatowicz, Warszawa 1975
- Domański M. [w:] Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, red. K. Osajda, Warszawa 2017
- Dzienis P., Zgoda pacjenta jako warunek skuteczności leczenia, „Przegląd Sądowy” 2001/11–12
- Filar M., Postępowanie lecznicze (świadczenie zdrowotne) w stosunku do pacjenta niezdolnego do wyrażenia zgody, „Prawo i Medycyna” 2003/13
- Gajda J., Smyczyński T. [w:] System Prawa Prywatnego. Prawo rodzinne i opiekuńcze, red. T. Smyczyński, Warszawa 2014
- Gajda J. [w:] Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, red. K. Pietrzykowski, Warszawa 2015
- Giaro T. [w:] W. Dajczak, T. Giaro, F. Longchamps de Berier, Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego, Warszawa 2009
- Gocłowski M., Pełnomocnictwo – przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego za lata 1989-2003, „Przeglad Prawa Handlowego” 2003/11
- Herring J., Medical law and ethics, Oxford 2016
- Ignatowicz J. [w:] Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, red. K. Pietrzykowski, Warszawa 2012
- Ignatowicz J., Nazar M., Prawo rodzinne, Warszawa 2006
- Ignatowicz J. [w:] System Prawa Rodzinnego, red. J.St. Piątowski, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1985
- Jagielski K., Istota i treść władzy rodzicielskiej, „Studia Cywilistyczne” 1963, t. III
- Jancewicz Z., Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 2015 r. III CZP 19/15, Roczniki Nauk Prawnych, Tom XXV, 2015/4
- Janiszewska B., Pełnomocnictwo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego, „Monitor Prawniczy” 2015/15
- Jędrejek G., Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Pokrewieństwo i powinowactwo. Komentarz do art. 617-1441, Warszawa 2014
- Kallaus A., Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13.05.2015 r., sygn. III CZP 19/15, „Prawo i Medycyna” 2015/4
- Kędziora R., Problematyka zgody pacjenta w świetle polskiego ustawodawstwa medycznego, „Prokuratura i Prawo” 2003/7–8
- Kolańczyk K., Prawo rzymskie, Warszawa 2001
- Kopaczyńska-Pieczniak K. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz Lex, red. A. Kidyba, Warszawa 2012
- Kubiak R., Prawo medyczne, Warszawa 2014
- Mazur E., Fundacja, „Palestra” 1991/5–7
- Mucha-Kujawa J., Teoretycznoprawne aspekty przedstawicielstwa podmiotów prywatnych, „Studia Prawnicze PAN INP” 2013/4(196)
- Nesterowicz M., Prawo medyczne, Toruń 2016
- Osuchowski T., Rzymskie prawo prywatne. Zarys wykładu, Warszawa 1981
- Pazdan M. [w:] Kodeks Cywilny. Komentarz do art. 1–44910, red. K. Pietrzykowski, Warszawa 2011
- Pazdan M., Pełnomocnik wspólnika lub wspólników spółki cywilnej [w:] Księga pamiątkowa dla uczczenia pracy naukowej Profesora Kazimierza Kruczalaka, „Gdańskie Studia Prawnicze” 1999, t. V
- Pietrzykowski K. [w:] Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, red. K. Pietrzykowski, Warszawa 2015
- Robaczyński W. [w:] Kodeks cywilny. Część ogólna. red. M. Pyziak-Szafnicka, P. Księżak, Warszawa 2014
- Rudnicki S. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz, red. J. Gudowski, Warszawa 2014
- Sauk J., Granice obowiązków i praw wobec dzieci i społeczeństwa, Toruń 1967
- Sobolewski P. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom 1, red. K. Osajda, Warszawa 2013
- Sokołowski T., Władza rodzicielska nad dorastającym dzieckiem, Poznań 1987
- Smyczyński T., Prawo rodzinne i opiekuńcze. Analiza i wykładnia, Warszawa 2001
- Smyk M., Pełnomocnictwo według kodeksu cywilnego, Warszawa 2010
- Strzebinczyk J. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz, red. E. Gniewek, P. Machnikowski, Warszawa 2014
- Strzebinczyk J., Prawo rodzinne, Warszawa 2013
- Szer S., Prawo rodzinne, Warszawa 1966
- Trybulska-Skoczelas E. [w:] Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, red. J. Wierciński, Warszawa 2014
- Walaszek B., Przysposobienie w polskim prawie rodzinnym oraz polskim prawie międzynarodowym i procesowym, Warszawa 1966
- Walaszek B., Stanowisko prawne wykonawcy testamentu, „Nowe Prawo” 1959/4
- Walaszek B., Uznanie dziecka w polskim prawie rodzinnym, Kraków 1958
- Walaszek B., Zarys Prawa Rodzinnego, Warszawa 1971
- Wolter A., Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 2001
- Zieliński A., Prawo rodzinne, Warszawa 2011Zimna T., Glosa do uchwały SN z dnia 13 maja 2015 r., III CZP 19/15, LEX nr 269455
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2016 r., IV KK 192/16
Glosa – Teresa Gardocka, Dariusz Jagiełło
dr hab. Teresa Gardocka, prof. SWPS
Dziekan Wydziału Prawa SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny
dr Dariusz Jagiełło
adiunkt, Katedra Prawa Karnego SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny; Prodziekan ds. Nauki Wydziału Prawa; radca prawny
Udział procentowy autorów w tekście jest równy – po 50%.
Opracowanie dotyczy orzeczenia, którym SN uznał istnienie bezwzględnej przeszkody ekstradycyjnej w stosunkach ekstradycyjnych między Polską a Stanami Zjednoczonymi.
Przeszkoda wskazana przez SN miałaby postać przedawnienia ścigania według prawa polskiego, które według obowiązującego do roku 1999 traktatu polsko-amerykańskiego o ekstradycji było istotnie przeszkodą wydania. Wniosek amerykański dotyczący polskiego obywatela wpłynął pod rządem nowego traktatu ekstradycyjnego, który nie traktuje przedawnienia w państwie wezwanym jako przeszkody wydanie. Według SN, naszym zdaniem niesłusznie, fakt, że pod rządem starego traktatu możliwe było złożenie takiego wniosku, z której to możliwości Stany Zjednoczone nie skorzystały, tworzy po stronie ściganego prawo do niewydania przez Polskę.
Decision of the Supreme Court of 6 December 2016, IV KK 192/16
Commentary – Teresa Gardocka, Dariusz Jagiełło
The study concerns the decision of the Supreme Court which recognized the existence of an absolute and unconditional obstacle to extradition in extradition relations between Poland and the United States.
The Supreme Court stated that the limitations on prosecution under the Polish law would make extradition impossible. According to the Polish-American extradition treaty binding until 1999, this would indeed be the case. The US motion to extradite a Polish citizen was submitted under the new extradition treaty, which does not treat the lapse of the period of limitation in the extraditing state as an obstacle.
According to the decision of the Supreme Court, which we perceive as incorrect, the fact that under the former treaty a possibility to file such a motion existed, but was not used by the United States, results in the right of the prosecuted party not to be extradited by Poland.
Słowa kluczowe:
polsko-amerykańska umowa o ekstradycji, ekstradycja obywatela polskiego, przedawnienie Keywords:
Poland-US extradition treaty, extradition of a Polish citizen, limitation (on actions)
Bibliografia
- Nita-Światłowska B., Ekstradycja obywatela polskiego na podstawie umowy ekstradycyjnej między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi, „Państwo i Prawo” 2017/8.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2017 r., SDI 48/17
Glosa – Blanka Stefańska
dr Blanka Julita Stefańska
adiunkt, Wydział Prawa i Administracji Uczelni Łazarskiego
Glosa ma charakter aprobujący pogląd wyrażony w glosowanym wyroku, że zatarcie skazania pozostaje bez wpływu na okres przedawnienia przewinienia dyscyplinarnego, które jednocześnie stanowi przestępstwo i stosuje się okres przewidziany dla przedawnienia karalności przestępstwa. Pogląd ten znajduje uzasadnienie w istocie zatarcia skazania, które polega na przyjęciu fikcji prawnej, że w ogóle nie doszło do skazania. Aprobowanie tego poglądu byłoby niemożliwe, gdyby przyjąć, że – jak wskazuje się także w judykaturze – zatarcie skazania powoduje uznanie za niebyłe także samego przestępstwa. Pogląd ten jednak poddano krytyce jako nie mający uzasadnienia w treści art. 106 Kodeksu karnego.
Judgment of the Supreme Court of 22 November 2017, SDI 48/17
Commentary – Blanka Stefańska
The commentary approves the view expressed in the commented judgment, namely that the expungement of a conviction does not affect the prescription period of a disciplinary offence which at the same time constitutes a crime and that the prescription period of the crime should apply. This view is justified by the nature of the expungement of a conviction, which is a legal fiction that there has never been a conviction. It would not impossible to approve this view if we assumed – as it is indicated in case law, too – that the expungement of a conviction results also in a situation as if the crime has never been committed. The above view is criticized as not justified by Art. 106 of Polish Criminal Code.
Słowa kluczowe:
postępowanie karne, termin przedawnienia deliktu dyscyplinarnego, który wyczerpuje znamiona przestępstwa Keywords:
criminal procedure, prescription period of a disciplinary offence, which displays all features of a crime
Bibliografia
- Bieńkowska E., Kunicka-Michalska B., Rejman G., Wojciechowska J., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 1999
- Błaszczyk M., Instytucja zatarcia skazania w polskim prawie karnym, „Studia Iuridica” 2007/46
- Bojańczyk A., Razowski T., konsekwencje procesowe przewinienia dyscyplinarnego będącego przestępstwem, „Prokuratura i Prawo” 2009/11–12
- Giezek, J., Kodeks Karny. Część ogólna. Komentarz., Warszawa 2012
- Herzog A., Glosa do postanowienia SN z dnia 28 października 2009 r., I KZP 24/09, „Paragraf na Drodze” 2010/1
- Kozielewicz, W., Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów, prokuratorów, adwokatów, radców prawnych i notariuszy, Warszawa 2016
- Krajewski R., Zatarcie skazania w prawie karnym, „Państwo i Prawo” 2007/11
- Paprzycki L., System Prawa Karnego. Nauka o przestępstwie,. Wyłączenie i ograniczenie odpowiedzialności karnej, Warszawa 2013
- Siewierski M., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 1958
- Stefańska B., Glosa do wyroku SA w Katowicach z dnia 29 października 2009 r., II AKa 322/09, „Prokuratura i Prawo” 2010/6
- Stefańska, B., Glosa do postanowienia SN z dnia 28 października 2009 r., I KZP 24/09, OSP 2010/4
- Stefańska B., Glosa do wyroku SN z dnia 10 listopada 2010 r., IV KK 326/10, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 2011/1
- Stefańska B., Glosa do postanowienia SN z dnia 4 stycznia 20011 r., SDI 2/10, „Palestra” 2011/9–10.
- Stefańska B., Zatarcie skazania, Warszawa 2014
- Stefańska B., Glosa do wyroku SN z dnia 29 sierpnia 2013 r., IV KK 168/13, „Przegląd Sądowy” 2014/6
- Stefański R., Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego wykonawczego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń za 2009 r., „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 2010/1.
- Stefański R., Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2006 r., „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 2007/2.
- Śliwiński S., Polskie prawo karne materialne, Warszawa 1946
- Wolter W., Zarys systemu prawa karnego, Kraków 1933
- Wróbel W., Zasada domniemania niewinności – wybrane zagadnienia na marginesie uchwały Sądu Najwyższego z 28 września 2006 r., I KZP 8/06, „Studia i Analizy Sądu Najwyższego” 2007, t. 1
- Zielińska E., Odpowiedzialność zawodowa lekarza i jej stosunek do odpowiedzialności karnej, Warszawa 2001
- Zimoch, S., Istota i znaczenie instytucji zatarcia skazania, Warszawa 1979
- Zoll A., Wróbel W., Kodeks Karny. Część ogólna. Komentarz do art. 53-166, Warszawa 2016
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 26 kwietnia 2017 r., I UK 578/16
Glosa – Marek Szymanowski
Marek Szymanowski
sędzia SA w Białymstoku, wykładowca KSSIP w Krakowie
W glosowanym wyroku Sąd Najwyższy zaakceptował sprostowanie orzeczenia przez Sąd Apelacyjny, który sprostował błąd rachunkowy, zmniejszając liczbę dniówek uznanych za pracę górniczą. Takie poprawienie (sprostowanie) orzeczenia było podstawą skargi kasacyjnej, w której skarżący podnosił, że w rzeczywistości dokonano istotnej zmiany orzeczenia, a nie jego sprostowania. Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną, wyjaśniając, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oczywiste omyłki czy błędy rachunkowe mogą być rozumiane szeroko z uwagi na specyfikę tego postępowania. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych dopuszczalne jest bowiem sprostowanie nie tylko na podstawie porównania orzeczenia z jego uzasadnieniem, lecz dużą rolę odgrywa również decyzja i akta rentowe Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Judgment of the Supreme Court – Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 26 April 2017, I UK 578/16
Commentary – Marek Szymanowski
In the analysed case the Supreme Court accepted the rectification of the judgment by the court of appeal where that court corrected an accounting error by decreasing the number of days considered as days of mining work. Such a correction (rectification) of the judgment was one of the grounds for the cassation appeal, where the appealing party claimed that in reality it was a material modification of the judgment, rather than its rectification. The Supreme Court dismissed the cassation appeal explaining that in social security cases the errors and mistakes can be understood in a broad sense, because of the specific nature of this procedure. In social security cases rectification is admissible not only on the grounds of comparing the judgment with the statement of reasons, but a big role is also played by the decision and the pension files of the Social Security Institution.
Słowa kluczowe:
ubezpieczenia społeczne, postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, sprostowanie wyroku Keywords:
social security, proceedings in social security cases, judgment rectification
Bibliografia
- Ereciński T., Gudowski J., Jędrzejewska M., Kodeks Postępowania Cywilnego – Postępowanie Rozpoznawcze, tom II, Warszawa 2006
- Ereciński T. (red), Gudowski J. (red), System Prawa Procesowego Cywilnego, Środki Zaskarżenia III, Warszawa 2013
- Jodłowski J. (red), Piasecki K. (red.), Kodeks Postępowania Cywilnego – Komentarz , t. II, Warszawa 1989
- Manowska M. (red. nauk.), Adamczuk A., Pruś P., Radwan M., Sieńko M., Stefańska E., Kodeks postępowania cywilnego – Komentarz, Warszawa 2015
- Marciniak A., Piasecki K. (red), Kodeks postępowania cywilnego – Komentarz, Warszawa 2014
- Pietrzkowski H., Zarys metodyka pracy sędziego w sprawach cywilnych, Warszawa 2005
- Rosengarten F., Sprostowanie, uzupełnienie i wykładnia orzeczeń w postępowaniu cywilnym, „Nowe Prawo” 1971/6
- Siedlecki W., Przegląd orzecznictwa SN, „Państwo i Prawo” 1969/2
- Szymanowski M., Problem braku substratu zaskarżenia w postępowaniu odrębnym z zakresu ubezpieczeń społecznych, „Przegląd Sądowy” 2017/7–8
- Szymanowski M., Stan rzeczy jako podstawa orzeczenia w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, „Polski Proces Cywilny” 2017/1
- Zieliński A., Kodeks postępowania cywilnego – Komentarz, Warszawa 2012
- Zadrożniak H.E. Rektyfikacja orzeczeń w postępowaniu cywilnym, „Monitor Prawniczy” 2008/21
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 16 marca 2017 r., I PK 124/16
Glosa – Jakub Szmit
dr Jakub Szmit
Katedra Prawa Pracy, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Gdański
W glosowanym wyroku Sąd Najwyższy wypowiedział się na temat przerw w pracy, przede wszystkim 15-minutowej przerwy wliczanej do czasu pracy (art. 134 Kodeksu pracy), ale również o godzinnej przerwie na załatwienie spraw osobistych (art. 141 Kodeksu pracy).
Ze względu na istotę przerwy w pracy nie sposób zgodzić się z zaprezentowanym stanowiskiem, jakoby o sposobie i miejscu wykorzystania tych przerw mógł decydować pracodawca. Należy natomiast przychylić się do tezy, że to pracodawca decyduje o momencie ich rozpoczęcia.
Judgment of the Supreme Court – Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 16 March 2017, I PK 124/16
Commentary – Jakub Szmit
In the commented verdict, the Supreme Court ruled on the rest breaks at work, primarily the 15-minute break included in the working time (Art. 134 of the Labour Code), but also about a one-hour break to run personal errands (Art. 141 LC).
Due to the nature of the rest breaks at work, it is impossible to agree with the presented position that the employer can decide about the manner and place of taking these breaks. On the other hand, one should accept the thesis that the employer decides about the time when they can start.
Słowa kluczowe:
prawo pracy, czas pracy, przerwy w pracy, obowiązki pracownika Keywords:
labour law, working time, rest breaks at work, employee’s duties
Bibliografia
- Chmielnicki P., Płażek S., Prawa i obowiązki jednostek samorządu terytorialnego związane z ochroną zdrowia przed następstwami palenia tytoniu, „Przegląd Prawa Publicznego” 2007/1–2
- Dzienisiuk D., Czas pracy, red. L. Florek, Warszawa 2011
- Słownik Języka Polskiego PWN, red. naukowa M. Szymczak, Warszawa 1999
- Sobczyk A., Kodeks pracy. Komentarz, red. A. Sobczyk, Warszawa 2017
- Nałęcz M., Kodeks pracy. Komentarz, red. W. Muszalski, Warszawa 2017
- Stefański K., Kodeks pracy. Komentarz, red. K.W. Baran, Warszawa 2016
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 22 lutego 2017 r., III UK 82/16
Glosa – Wioletta Witoszko
dr Wioletta Witoszko
adiunkt, Wydział Prawa, Uniwersytet w Białymstoku
Przedmiotem glosy jest problematyka ustalenia ponownej niezdolności do pracy oraz 5-letniego stażu ubezpieczeniowego w sprawie o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Upływ 18 miesięcy od dnia ustania prawa do renty powoduje, że na nowo należy stwierdzić przesłanki prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W ustaleniu stażu ubezpieczeniowego należy pominąć okres pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy w ten sposób, że okres 10 lat, w którym ustala się 5-letni staż ubezpieczeniowy, ulega wydłużeniu o okres wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy.
Judgment of the Supreme Court - Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 22 February 2017, II UK 82/16
Commentary – Wioletta Witoszko
The subject-matter of the commentary is the problems of determining continued incapacity for work and the 5-year insurance period in a case concerning granting a work incapacity pension. Upon the lapse of 18 months after the day when the person lost the right to the pension it becomes necessary to reconfirm that the person meets the criteria for receiving a work incapacity pension. When determining the period of insurance, the period of receiving work incapacity pension should be omitted in such a way that the 10-year period during which the 5-year insurance period is to be determined is extended to contain the period when the person received the work incapacity pension.
Słowa kluczowe:
ubezpieczenia społeczne, renta z tytułu niezdolności do pracy, wpływ pobierania renty na ustalenie ostatniego dziesięciolecia przed złożeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy Keywords:
social security, work incapacity pension, influence of receiving disability pension on determination of the last 10 years prior to applying for a pension or prior to the day when the person became incapable of working
Bibliografia
- Bartnicki M., Suchacki B., komentarz do art. 14 [w:]Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Komentarz, red. K. Antonów, Warszawa 2009
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 marca 2017 r., II SA/Po 1034/16
Glosa – Andrzej Tokarz
Andrzej Tokarz
referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie
Komentowane orzeczenie dotyczy zagadnienia pozbawienia uprawnień do kierowania pojazdami osób, wobec których sąd karny zastosował środek karny zakazu prowadzenia pojazdów określonej kategorii. Porusza także kwestię dopuszczalności dokonania przez sąd administracyjny oceny konstytucyjności przepisów ustawy. Zawiera konstatację, że organ administracji publicznej może cofnąć kierowcy tylko te uprawnienia, które zostały objęte przez sąd karny orzeczonym środkiem karnym. Z pozostałych zaś ma prawo korzystać nadal. Ale stanowisko to jest sprzeczne z literalną treścią ustawy o kierujących pojazdami.
Judgment of the Provincial Administrative Court in Poznań of 8 March 2017, II SA/Po 1034/16
Commentary – Andrzej Tokarz
The commented judgment concerns the issue of driving disqualification of persons who were banned by a criminal court from driving some categories of vehicles. It also discusses whether administrative courts have jurisdiction to review the constitutionality of statutory provisions. The judgment contains the statement that a public administration authority can disqualify the driver only to the extent of driving those categories of vehicles which have been listed by the criminal court in the sentence. The driver retains the licence to drive other categories of vehicles. But this view is contrary to the literal wording of the Vehicle Driver Act.
Słowa kluczowe:
prawo jazdy, odmowa zwrotu prawa jazdy, skazanie za przestępstwo drogowe, środek karny zakazu prowadzenia pojazdów, konstytucyjność ustawy Keywords:
driving licence, [authority’s] refusal to return a driving licence, conviction for a traffic offence, criminal punishment of driving disqualification, constitutionality of a statute
Bibliografia
- Garlicki L., Polskie prawo konstytucyjne, zarys wykładu, Warszawa 2001
- Gutowski M, Kardas P., Sądowa kontrola konstytucyjności prawa. Kilka uwag o kompetencjach sądów powszechnych do bezpośredniego stosowania Konstytucji, „Palestra” 2016/4
- Hauser R., Trzciński J., Prawotwórcze znaczenie orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Warszawa 2010
- Hauser R., Trzciński J., O formach kontroli konstytucyjności prawa, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Społeczny” 2008/2
- Jasiński M., Glosa do wyroku SN z dnia 16 kwietnia 2004 r., I CKN 291/03, „Gdańskie Studia Prawnicze – Przegląd Orzecznictwa” 2005/4
- Skrzydło W., Komentarz do Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, Kraków 2000
- Stahl M, Lewicka R., Lewicki M., Sankcje administracyjne. Blaski i cienie, Warszawa 2011
- Trzciński J., Orzeczenia interpretacyjne Trybunału Konstytucyjnego, „Państwo i Prawo” 2002/1
- Tuleja P., Stosowanie Konstytucji RP w świetle zasady jej nadrzędności, Kraków 2003
- Wincenciak M., Sankcje w prawie administracyjnym i procedura ich wymierzania, Warszawa 2008
- Wronkowska S., W sprawie bezpośredniego stosowania Konstytucji, „Państwo i Prawo” 2001/9
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2016 r., VI SA/Wa 730/16
Glosa – Konrad Łuczak
dr Konrad Łuczak
asystent w Katedrze Postępowania Administracyjnego, Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
W komentowanym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny ksstwierdził, że lek sprowadzony z zagranicy i objęty pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu podlega refundacji. Na tej podstawie sąd uchylił decyzję Ministra Zdrowia i zobowiązał ten organ do wydania nowej decyzji, wyrażającej zgodę na refundację leku dla osoby niepełnoletniej. Glosa analizuje spełnienie przesłanek wydania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyroku merytorycznego, o których mowa w art. 145a § 1 p.p.s.a., jak również przedstawia skutki związane z jego wykonaniem.
Judgment of the Provincial Administrative Court in Warsaw of 17 November 2016, VI SA/Wa 730/16
Commentary – Konrad Łuczak
In the commented judgement, the Provincial Administrative Court stated that an imported drug covered by a marketing authorisation had to be refunded. On these grounds, the court revoked the Health Minister’s decision and ordered this authority to issue a new decision permitting to refund a drug for a minor person. This commentary analyses the question of meeting the criteria for the Provincial Administrative Court to issue a judgment on the merits, which criteria are specified in Art. 145a(1) of the Act on Proceedings before Administrative Courts. It also presents the effects of this judgment’s enforcement.
Słowa kluczowe:
postępowanie sądowoadministracyjne, refundacja leku, wyrok merytoryczny sądu administracyjnego, formalizm w wykładni prawa, wykładnia ustawy w zgodzie z konstytucją Keywords:
proceedings before administrative courts, drug refund, administrative court’s judgment on the merits, formalism in legal interpretation, interpretation of a statute consistent with the constitution
Bibliografia
- Bogusz M., Problem konstytucyjności przepisu art. 145 § 3 i art. 145a prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, „Gdańskie Studia Prawnicze” 2016/XXXVI
- Hauser R., Wierzbowski M. (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2015
- Jaśkowska M., Uznanie administracyjne a inne formy władzy dyskrecjonalnej administracji publicznej [w:] System prawa administracyjnego, t. 1. Instytucje prawa administracyjnego, red. R. Hauser, Z. Niewiadomski, A. Wróbel, Warszawa 2010
- Kmieciak Z., Efektywność sądowej kontroli administracji publicznej, „Państwo i Prawo” 2010/11
- Kmieciak Z., O merytorycznym orzekaniu przez sądy administracyjne raz jeszcze, „Gdańskie Studia Prawnicze – Przegląd Orzecznictwa” 2015/4
- Matczak M., Summa iniuria. O błędzie formalizmu w stosowaniu prawa, Warszawa 2007
- Piątek W., Nowe kompetencje do merytorycznego orzekania przez sądy administracyjne, „Państwo i Prawo” 2017/1
- Piątek W. (red.), Wykonanie wyroku sądu administracyjnego, Warszawa 2017
- Romańska M., Skuteczność orzeczeń sądów administracyjnych, Warszawa 2010
- Szot A., Swoboda decyzyjna w stosowaniu prawa przez administrację publiczną, Lublin 2016
