Lekcja 6 Praktycznej Akademii Zarządzania
Fragment artykułu z miesięcznika "Dyrektor Szkoły" 2020/3
Na podstawie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego samorządy otrzymują różnego rodzaju wsparcie środkami z budżetu państwa. Jedną z form jest subwencja ogólna, w której wyodrębnia się część oświatową (dalej: subwencja oświatowa). Jest ona przez JST uważana za podstawowe źródło finansowania zadań oświatowych. Szczegółowe zasady sposobu jej naliczania dla poszczególnych samorządów wyłożone są w corocznym rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego (dalej: rozporządzenie o podziale subwencji) – taki akt prawny został wydany także w odniesieniu do roku 2020.
Ze względu na stopień skomplikowania sposobu naliczania subwencji w tym artykule zajmę się środkami na uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Obecny system obowiązuje w głównych zarysach od 2000 r. Jego podstawową zasadą jest naliczanie środków na zadania oświatowe na ucznia. Ze względu na różne koszty edukacji w poszczególnych typach i rodzajach szkół (choćby ze względu na różną liczbę godzin zajęć w oparciu o ramowe plany nauczania) nie bierze się pod uwagę tylko fizycznej liczby uczniów, ale także tzw. uczniów przeliczeniowych. Wielkość ta powstaje w wyniku sumowania tzw. wag, którym z kolei przyporządkowane są środki finansowe. Ponadto w subwencji uwzględnia się też tzw. zadania pozaszkolne, które nie dotyczą bezpośrednio uczniów i zajęć dydaktycznych.
Podstawową wielkością będącą filarem wszelkich przeliczeń jest tzw. standard finansowy A (dalej: standard A). Jego wysokość na dany rok budżetowy stanowi podstawę wszystkich pozostałych elementów składających się na wysokość subwencji na ucznia fizycznego i na ucznia przeliczeniowego.