Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 3 czerwca 2015 r., V CSK 566/14
Aleksander Chłopecki
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 3 czerwca 2015 r., V CSK 566/14
Glosa
Przedmiotem wyroku i glosy jest problem dopuszczalności stosowania przepisu art. 350 Kodeksu cywilnego do wydania papierów wartościowych w rozumieniu art. 92112 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego poinformowanie depozytariusza o transakcji między sprzedającym a nabywcą materialnego papieru wartościowego prowadzi do skutku ekwiwalentnego z wydaniem dokumentu – a zatem do skutecznego nabycia/zbycia tego papieru wartościowego. Glosator w pełni aprobuje to orzeczenie.
Słowa kluczowe: spółki kapitałowe, wydanie akcji na okaziciela, rozporządzenie akcją na okaziciela przez przeniesienie posiadania w inny sposób niż w drodze traditio corporalis lub traditio longa manu
Aleksander Chłopecki
Judgment of the Supreme Court – Civil Chamber of 3 June 2015, V CSK 566/14
Commentary
The subject-matter of the judgment and the commentary is the problem of acceptability of applying the provisions of Art. 350 of the Civil Code to delivery of securities within the meaning of Art. 92112 KC. According to the Supreme Court, informing the custodian bank about the transaction between the seller and the buyer of the security in paper certificate form produces the same effect equivalent as delivery of a document and therefore makes the purchase/sale of the security effective. The commentator fully accepts this position.
Keywords: companies, delivery of bearer shares, disposal of a bearer share otherwise than by traditio corporalis or traditio longa manu
Joanna Buchalska
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2017 r., I CSK 778/15
Glosa
Przedmiotem glosy jest probelmatyka ochrony znaku towarowego stanowiącego zestawienie kolorów per se. Glosowane orzeczenie jest precedensowe i zasługuje na aprobatę. Sąd Najwyższy uznał, że nie można przyjąć, iż znak towarowy składającego się z zestawienia dwóch barw obejmuje ochroną każdą jego postać. Znaku takiego nie można uznać za znak posiadający zdolność odróżniającą, bowiem nie określono wzajemnego ułożenia kolorów, jeśli określone są one jako 50%–50%. Analogiczne stanowisko do Sądu Najwyższego zajął Trybunał Sprawiedliwości rozpoznający skargę na decyzję Izby Odwoławczej EUIPO w późniejszym orzeczeniu, dotyczących tego samego znaku towarowego.
Słowa kluczowe: własność intelektualna – znaki towarowe – zakres ochrony znaków towarowych składających się z koloru per se
Joanna Buchalska
Supreme Court judgment of 2 February 2017, I CSK 778/15
Commentary
The subject-matter of the commentary is the protection of a trade mark which is a combination of colours per se. The commented judgment sets a precedent and merits approval. The Supreme Court held that it could not be assumed that a trade mark consisting of a combination of two colours granted protection to each form of the combination. Such a trade mark cannot be considered to have a distinctive character, because the arrangement of colours is not defined if the only specification is 50%–50%. A similar viewpoint as that of the Supreme Court was assumed by the Court of Justice when the latter examined a complaint against the decision of EUIPO Board of Appeal in a subsequent judgment concerning the same trade mark.
Keywords: intellectual property, trade marks, scope of protection of trade marks consisting of colour per se
Paweł Księżak
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2015 r., I CSK 893/14
Glosa
W komentowanym wyroku Sąd Najwyższy przyjął, że w wyniku zatarcia skazania osoba skazana korzysta z prawnej fikcji, że skazanie nie miało miejsca, i powinna być traktowana jako osoba niekarana. Interes społeczny może jednak wymagać upublicznienia faktu popełnienia przez nią w przeszłości przestępstwa, które zostało już objęte zatarciem. Rozstrzygnięcie to jest elastyczne i – co do zasady – prawidłowe, jednakże wymaga innego uzasadnienia. Należy uznać, że zatarcie skazania powoduje jedynie, iż daną osobą należy traktować jako niekaraną, natomiast nie oznacza to, że dochodzi do zatarcia faktu popełnienia przestępstwa. Zdanie, że przestępstwo zostało popełnione, jest prawdziwe lub fałszywe bez względu na to, czy dana osoba została za to przestępstwo skazana i czy skazanie uległo zatarciu. Inną natomiast kwestią jest to, czy można takie prawdziwe informacje podawać – co do zasady może tu dojść do naruszenia prawa do prywatności, chyba że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność naruszenia dóbr osobistych, np. informowanie o osobach publicznych.
Słowa kluczowe: cywilne postępowanie – związanie wyrokiem karnym – zatarcie skazania – naruszenie dobra osobistego
Paweł Księżak
Judgment of the Supreme Court of 29 October 2015, I CSK 893/14
Commentary
In the commented judgment the Supreme Court assumes that as a result of expungement of criminal record, the sentenced person benefits from a legal fiction that the conviction did not take place and that he/she should be treated as a person with a clean criminal record. Yet public interest may require disclosure of the fact that the person had committed an offence which has already been expunged. This decision is flexible and, in principle, correct, however the statement of reasons should be modified. It should be considered that expungement of a conviction means only that a given person should be treated as someone with a clean criminal record, but it does not mean that the fact he/she has committed an offence is erased. The statement that an offence has been committed is true or false regardless of whether or not the perpetrator has been convicted and whether or not the conviction has been expunged. It is, however, a different issue whether such true information can be disseminated. As a rule, this may be a violation of the right to privacy, unless there is some circumstance excluding the unlawfulness of violating personal interests, such as informing about public officials.
Keywords: civil procedure, being bound by a criminal judgment, expungement of a conviction, infringement of personal interest
Aneta Łazarska
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 14 lutego 2013 r., II CSK 371/12
Glosa
Choć Kodeks postępowania cywilnego nie przewiduje tego wyraźnie, nie ulega wątpliwości, że biegły jest wyłączony z mocy samej ustawy w razie zaistnienia okoliczności, która zgodnie z art. 48 Kodeksu postępowania cywilnego uzasadnia wyłączenie ex lege sędziego. W głosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy trafnie zrównał standardy zachowania stawiane sądowi ze standardem postępowania biegłych. Zarówno zachowania sądu, jak i biegłych powinien cechować profesjonalizm i merytoryczny charakter. Sąd Najwyższy podkreślił, że opinia, aby stanowić wartościowy środek dowodowy, nie powinna zawierać pozamerytorycznych ani formułować swych ocen w niekulturalny, a tym bardziej arogancki sposób.
Słowa kluczowe: cywilne postępowanie – opinia biegłego –wyłączenie biegłego w razie wątpliwości co do jego bezstronności – rzetelność procesu cywilnego
Aneta Łazarska
Judgment of the Supreme Court – Civil Chamber of 14 February 2013, II CSK 371/12
Commentary
Even though the Code of Civil Procedure does not expressly provide so, there is no doubt that an expert witness is disqualified by virtue of statutory law if there exists any circumstance which, pursuant to Art. 48 of the Code of Civil Procedure, justifies disqualifying a judge by operation of law. In the commented judgment, the Supreme Court correctly assumed that the same standard of conduct was required of judges and expert witnesses. Both judges and expert witnesses should behave in a professional manner and focus on the merits of the case. The Supreme Court stressed that an opinion of an expert witness, in order to be valuable evidence, should not contain anything that does not belong to its scope, while the assessments should not be formulated an a rude or arrogant fashion.
Keywords: civil procedure, expert witness’ opinion, disqualification of an expert witness in case of doubts as to his/her impartiality, reliability of civil proceedings
Krzysztof Zagrobelny
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2014 r., IV CSK 733/13
Glosa
Sąd Najwyższy w glosowanym wyroku rozstrzygał o zakresie długu solidarnego inwestora. Stanął przed dylematem, czy w razie zmiany okoliczności powstałych już po zawarciu umowy o roboty budowlane jego wysokość wyznacza treść umowy, czy też dług ten określa orzeczenie sądu. Przyjmując drugie z możliwych rozwiązań, Sąd Najwyższy przerzucił ryzyko wspomnianych zmian na inwestora. Argumentacja, jaką posłużono się w uzasadnieniu wyroku budzi poważane zastrzeżenia.
Słowa kluczowe: cywilne prawo, zobowiązania, umowa o roboty budowlane, stosowanie per analogiam art. 632 § 2 k.c. do zobowiązania z tytułu umowy o roboty budowlane
Krzysztof Zagrobelny
Judgment of the Supreme Court of 21 August 2014, IV CSK 733/13
Commentary
In the commented judgment, the Supreme Court decided on the extent of a joint debt of an investor. The Court had to decide whether, in case of a change in circumstances after the conclusion of a construction works contract, the amount of the debt is determined by the contract or by the court in a judgment. By assuming the latter option, the Supreme Court transferred the risk of the aforementioned changes onto the investor. The arguments presented in the statement of reasons gives rise to serious objections.
Keywords: civil law, obligations, construction works contract, analogous application of Art. 632(2) of the Civil Code to liabilities under a construction works contract
Monika Klejnowska
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 16 lutego 2017 r., II KK 382/16
Glosa
Glosowana teza wyroku Sądu Najwyższego ma istotne praktyczne znaczenie, gdyż odnosi się do zakazu dowodowego unormowanego w art.174 Kodeksu postępowania karnego, który wpływa na realizację zasady prawdy materialnej. Analizowany problem dotyczy dopuszczalności wykorzystywania podczas przesłuchania przez oskarżonych, a także świadków, pisemnych sporządzonych poza procesem karnym dokumentów, najczęściej prywatnych (np. zapisków czy notatek), odczytywanych przez nich w ramach tego przesłuchania, zwłaszcza w kontekście wspomnianego zakazu dowodwego. W glosie Autorka rozważa karnoprocesową relację między wyjaśnieniami (zeznaniami) a wykorzystanymi w ramach przesłuchania takimi pozaprocesowymi dokumentami. Krytycznie odnosi się do tezy SN wykluczającej z góry wszelkie pozaprocesowe dokumenty z kręgu dowodów ścisłych, a jednocześnie dopuszczanie ich jako podstawy weryfikacji dowodów ścisłych. W glosie zwrócono także uwagę na wartość dowodową zapisków wykorzystywanych przez oskarżonego lub świadka podczas przesłuchania.
Słowa kluczowe: postępowanie karne, zakres wykorzystania notatek i zapisów w procesie karnym w świetle zakazu określonego w art. 174 k.p.k.
Monika Klejnowska
Judgment of the Supreme Court – Criminal Chamber of 16 February 2017, II KK 382/16
Commentary
The operative part of Supreme Court’s commented judgment has great practical importance, because it concerns the issue of inadmissibility of evidence, regulated in Art. 174 of the Code of Criminal Procedure, which influences the implementation of the principle of substantive truth. The analysed problem concerns the admissibility of the accused or witnesses using, during interviews, written documents they prepared outside of the criminal trial, usually private ones (such as notes or records), which they read out in the course of such an interview, especially in the context of the aforementioned rule on inadmissibility of evidence. In the commentary, the author considers the relationship in the criminal procedure between statements (testimonies) and such non-procedural documents used in the course of the interview. She criticises the Supreme Court’s thesis that any non-procedural documents are to be excluded from the category of formal evidence by definition, while being admitted as the basis for verification of formal evidence. The commentator also draws attention to the evidentiary value of notes used by the accused or the witness during the interview.
Keywords: criminal procedure, scope of use of notes and records in criminal trial in the light of the inadmissibility specified in Art. 174 of the Code of Criminal Procedure
Ariadna H. Ochnio
Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 24 sierpnia 2016 r.,V KK 67/16
Glosa
W komentowanym postanowieniu Sąd Najwyższy określił adresata obowiązku uzyskania tłumaczenia aktu oskarżenia, którym nie jest oskarżyciel, lecz sąd właściwy do rozpoznania sprawy. Ponadto Sąd Najwyższy trafnie wskazał moment powstania obowiązku uzyskania tłumaczenia aktu oskarżenia, który aktualizuje się z momentem powstania obowiązku doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia, ale już po dokonaniu pozytywnej kontroli formalnej aktu oskarżenia przez prezesa sądu lub referendarza sądowego (art. 337 § 1, art. 338 § 1 Kodeksu postępowania karnego). Pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w komentowanym postanowieniu nie zmienia zakresu prawa oskarżonego do bezpłatnego tłumaczenia aktu oskarżenia, jednocześnie wspiera pozycję procesową stron, umożliwiając szybsze przekazanie sprawy do sądu oraz przyczynia się do ekonomiki postępowania karnego.
Słowa kluczowe: postępowanie karne, prawo do tłumaczenia, braki formalne aktu oskarżenia, adresat obowiązku uzyskania tłumaczenia aktu oskarżenia
Ariadna H. Ochnio
Decision of the Supreme Court – Criminal Chamber of 24 August 2016, V KK 67/16
Commentary
In the commented decision, the Supreme Court has determined the entity obliged to procure a translation of the indictment, which is not the prosecutor, but the court having jurisdiction to hear the case. In addition, the Supreme Court correctly pointed out the moment when the obligation to procure a translation of the indictment arises at the same time as the obligation to serve a copy of the indictment on the accused, but only after a positive result of the formal control of the indictment conducted by the court president or the court referendary (Art. 337(1) and Art. 338(1) of the Code of Criminal Procedure). The view expressed by the Supreme Court in the commented decision does not change the scope of the accused's right to receive a free translation of the indictment, but at the same time supports the parties' procedural position by allowing the case to be transferred to the court more quickly and fosters the economy of criminal proceedings.
Keywords: criminal procedure, right to translation, formal deficiencies of the indictment, the entity obliged to procure a translation of the indictment
Katarzyna Roszewska
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 3 sierpnia 2016 r. (I PK 168/15)
Glosa
Komentowany wyrok Sądu Najwyższego dotyczy czasu pracy niepełnosprawnego pracownika powyżej normy czasu pracy wskazanej w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego ósma godzina pracy w ciągu dnia niepełnosprawnego pracownika, którego dotyczy wyrok, powinna być wynagradzana jako praca w godzinach nadliczbowych. Autorka zgadzając się co do zasady z sentencją i uzasadnieniem wyroku wyraża swoją opinię w komentowanej sprawie. Jej uwagi mają przede wszystkim charakter systematyczny, a nie krytyczny. Autorka wskazuje dodatkowe argumenty związane ze sprawą. Ponadto, zwraca uwagę na zakres podmiotowy art. 15 przywołanej ustawy.
Słowa kluczowe: prawo pracy, czas pracy, praca w godzinach nadliczbowych, osoby z niepełnosprawnością
Katarzyna Roszewska
Judgment of the Supreme Court – Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 3 August 2016 (I PK 168/15)
Commentary
The commented judgment of the Supreme Court concerns the working time of a disabled employee in excess of the standard working time specified in the Act of 27 August 1997 on Vocational and Social Rehabilitation and Employment of Persons with Disabilities. According to the judgment of the Supreme Court, the eighth hour of work during the day in case of disabled workers should be paid for as overtime work. While approving the operative part of the judgment and agreeing with the statement of reasons in general, the author expresses her opinion regarding the commented issue. Her comments are mainly systemic, not critical. She points out additional arguments relating to the case. Furthermore, the commentator draws attention to the individuals to whom Art. 15 of the act in question applies.
Keywords: labour law, working time, overtime work, persons with disabilities
Dorota Dzienisiuk
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 18 stycznia 2017 r., III UK 42/16
Glosa
Regulacja prawna koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej nie określa szczegółowo okresu, jaki ma być objęty decyzją wydaną wskutek ustalenia ustawodawstwa właściwego w odpowiednim trybie. W szczególności nie przesądza, czy jeżeli umowa o pracę w państwie członkowskim była zawarta na czas nieokreślony, to również na czas nieokreślony instytucja miejsca zamieszkania i prowadzenia działalności na własny rachunek wydaje osobie migrującej decyzję poświadczającą, że stosuje się do niej ustawodawstwo państwa, w którym wykonuje ona pracę najemną. Dopuszczono zatem elementy uznaniowe po stronie instytucji zabezpieczenia społecznego. Dlatego szczególnie ważne stają się ramy prawne decyzji oraz gwarancje dotyczące ochrony prawnej ubezpieczonego i płatników składek, a zatem kwestie proceduralne. W niniejszej sprawie nie zostały one naruszone, chociaż wydaje się, że najbardziej racjonalne i odpowiadające przepisom proceduralnym byłoby skoordynowanie okresu obejmowanego dokumentami wystawianymi przez instytucję właściwą i instytucję państwa miejsca zamieszkania.
Słowa kluczowe: ubezpieczenia społeczne, koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego, zaświadczenie A1
Dorota Dzienisiuk
Judgment of the Supreme Court – Labour Law, Social Security and Public Affairs Chamber of 18 January 2017, III UK 42/16
Commentary
The legal regulation of the coordination of social security systems in the European Union does not specify the period covered by a decision issued as a result of the appropriate procedure of determining the applicable legislation. In particular, it does not determine whether an employment contract for an indefinite period of time concluded in a Member State requires the institution of the state where a person resides and is self-employed to provide an attestation that the legislation of the state in which s/he pursues an activity as an employed person applies for an indefinite time as well. Thus, elements of discretion on the part of social security institutions are permitted. Therefore the legal framework of the decision and guarantees regarding the legal protection of the insured person and the social security contributors are particularly important. In this case they were not infringed, however, coordinating the periods covered by the documents issued by the competent institution and the institution of the state of residence seems the most rational solution, consistent with the procedural provisions.
Keywords: social security, coordination of social security systems, A1 form
Dominik Mączyński
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 marca 2017 r., I SA/Gl 1350/16
Glosa
W komentowanym wyroku kwestią sporną była wykładnia art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Badana przez Sąd problematyka wpisuje się w szerszy kontekst opodatkowania zagranicznych spółek kontrolowanych. Stosując dyrektywy wykładni gramatycznej, Sąd stwierdził, że na gruncie polskiej ustawy podatkowej jedną z przesłanek opodatkowania jest zwolnienie z podatku dochodowego spółki kontrolowanej niezależnie od warunków, jakie powinny być spełnione, by zwolnienie znalazło zastosowanie. Stanowisko Sądu zasługuje na aprobatę. Jest ono w pełni uzasadnione nie tylko na płaszczyźnie regulacji krajowych, lecz także w świetle międzynarodowych i europejskich uwarunkowań prawnych.
Słowa kluczowe: podatek dochodowy, opodatkowanie zagranicznych spółek kontrolowanych, wykładnia przepisów prawa podatkowego
Dominik Mączyński
Judgment of the Provincial Administrative Court of 14 March 2017, I SA/Gl 1350/16
Commentary
The commented judgment relates to the interpretation of the provisions of national tax law in the scope of taxation of controlled foreign companies. In this judgment, the Court stated that any exemption from taxation of income obtained by a subsidiary results in that income being taxable in the jurisdiction of the parent company. In the opinion of the Court, the requirements that must be fulfilled to benefit from the exemption are not relevant for the application of the tax regime of controlled foreign companies. This presented position deserves approval. The court has correctly interpreted Art. 24a(3)(3)(c) of the Corporate Income Tax Act. This interpretation also takes into account international and European tax legislation.
Keywords: income taxation, Controlled Foreign Company, applying CFC rules, tax interpretation
Joanna Smarż
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2017 r., II OSK 1324/15
Glosa
W wyroku z 8.02.2017 r., II OSK 1324/15 NSA orzekł, że do decyzji o nadaniu uprawnień budowlanych wydanych przed 1991 r. stosuje się zmianę dokonaną rozporządzeniem, obowiązującym od 23.08.1991 r. Zmiana decyzji miała następować w formie adnotacji i powodowała ograniczenie uprawnień zawodowych do 1000m³, które nie funkcjonowało w czasie wydawania tych uprawnień. Narusza to zasadę trwałości decyzji i ochrony praw nabytych. Zastrzeżenia budzi też fakt, że rozporządzenie wywołuje skutki prawne, mimo iż nie obowiązuje.
Słowa kluczowe: uprawnienia budowlane, pozwolenie na budowę, trwałość decyzji administracyjnych, ochrona praw nabytych
Joanna Smarż
Judgment of the Supreme Administrative Court of 8 February 2017, II OSK 1324/15
Commentary
In the judgment of 8 February 2017, file No. II OSK 1324/15, the Supreme Administrative Court ruled that with respect to building qualification licences issued before 1991 the amendment introduced by the Regulation which entered into force on 23 August 1991 applied. The decisions were to be modified in the form of annotations and the professional licence was limited to 1,000 cubic metres, which limitation did not exist at the time of when the licence was issues. It violates the principle of lasting character of decisions and the protection of acquired rights. Objections also stem from the fact that the regulation produces legal effects, although it no longer applies.
Keywords: building qualification licence, building permit, lasting character of administrative decisions, protection of acquired rights
