Wykorzystanie gier w edukacji ma wiele zalet, dlatego w tym artykule przedstawiam zasady ich tworzenia przy pomocy przykładowych bezpłatnych aplikacji. Efekt końcowy można zastosować nie tylko na lekcji z jednym oddziałem, ale też w działaniach międzyklasowych czy projektach angażujących nauczycieli kilku przedmiotów.
Fragment artykułu z miesięcznika „Dyrektor Szkoły” 2021/12
Warto włączyć grę edukacyjną do metod nauczania, bo uczniom gry kojarzą się z zabawą, uatrakcyjnią więc zajęcia. Poza tym działając w świecie fikcyjnym, dzieci i młodzież mogą nauczyć się funkcjonowania w tym prawdziwym. Gra stanowi realny kontekst, w którym osadzone są cele, zadania, uczestnicy oraz zasady z uwzględnieniem poziomów, punktacji i tablicy wyników, dlatego można stosować elementy grywalizacji w procesie nauczania – uczenia się.
Zanim przejdziemy do tworzenia gier, odpowiedzmy sobie na pytanie, czym jest gamifikacja. Gabriela Kiryakova, Nadezhda Angelova i Lina Yordanova, badaczki z Uniwersytetu w Bułgarii, definiują ją jako włączenie elementów i mechanizmu gry oraz myślenia grywalizacyjnego do kontekstu, który nią nie jest (Kiryakova, 2021, s. 2). Natomiast Karl Kapp, profesor technologii na Bloomsburg University, gamifikacje określa jako użycie elementów gry i myślenia w niej do zwyczajnych aktywności dla wzmocnienia motywacji i zaangażowania, promowania uczenia się oraz skutecznego rozwiązywania problemów (Kapp, 2012, s. 19).
Wyróżniamy dwa rodzaje gamifikacji (tamże, s. 20):
a) strukturalną – nie zmienia się treść lekcji, ale jest modyfikowana jej struktura przez dodanie określonych reguł czy np. odznak; ważny jest cel gry, a uczestników motywuje się za pomocą zewnętrznej nagrody, m.in. w postaci punktów;
b) sytuacyjną – struktura zajęć pozostaje niezmienna, zaś kontekst jest modyfikowany, jakby był wyzwaniem, a nie celem samym w sobie; w rezultacie uczestnicy są motywowani wewnętrznie, sami zatem dokonują wyborów, przechodzą na kolejne poziomy i chętnie podejmują nowe wyzwania.
